Day 11 - a song from my favorite band
Tegenwoordig heb ik geen favoriete band meer, alleen maar favoriete dj's en zangers.
Ik was totdat de laatste cd uitkwam fan van Jamiroquai. Ik heb zelfs mijn Britse korthaar kat vernoemd naar de zanger Jason Kay (JK) en praat dan ook alleen maar engels tegen mijn kat JK.
Alle concerten van Jamiroquai die in Nederland en Belgie gehouden zijn ben ik geweest. Dat betekende meestal dat we 2 keer in dezelfde week of dezelfde maand gingen. Ik, mijn vriendin M en haar vriend E. In Brussel (of was het nou Rotterdam) heb ik hem toen zelfs nog aangeraakt pffff en hij is klein….. wat is hij een kabouter zeg. De laatste keer dat we hem gezien hebben was bij het North Sea Jazz festival in Rotterdam. En dit jaar komt hij weer naar Rotterdam en Brussel. 13 april in Rotterdam. Inmiddels is de longtime vriendschap met vriendin M over maar heb ik toch 2 kaarten gekocht omdat ik vond dat dat moest. MAARRR ik vind de laatste cd echt bagger. Ik kan er niet naar luisteren. Dilemma dus. Ik ga denk ik wel en mocht iemand met me mee willen, je bent hierbij uitgenodigd. Het mooiste nummer van Jamiroquai vind ik King for a day en dat heb ik dan ook.......
Oh crap, ik ga voor Linkin Park, hoe kan ik die nou vergeten. De muzikale band tussen mijn broer en mij is Linkin Park. Hij gaat daarna voor de Hardrock en de punk en ik voor de hardcore, trance en dance. Het is jammer dat deze band alle landen om ons heen aandoet met concerten en niet Nederland en/of Belgie. Dat is nou een concert waar we samen naar toe zouden gaan.
En toen, en toen, en toen,…….. kwam er tweet van Linkin Park dat ze op 30 juni op Rock Werchter staan. Belgie dus. Two tickets zijn already in the pocket. Hotel geboekt (te oud voor de camping van het festival). Twee daagjes vrij. Broer en ik gaan weer samen op pad. ROCK ON!!!!
Linkin Park heeft vele mooie nummers maar het nummer wat ik voor vandaag kies is New Divide.
Overigens vinden wij dat de laatste cd van Linkin Park ook niet 1 van de beste is, maar dat weerhoudt ons niet om niet te gaan. Als Feyenoord even een seizoen wat minder speelt, zijn we tenslotte ook geen fan af.
Vanaf vrijdag 18 februari 2011 vind je hier mijn 30 days song challenge.
maandag 28 februari 2011
zondag 27 februari 2011
Day 10 - a song that makes you fall asleep
Day 10 - a song that makes you fall asleep
Dan denk ik al gauw aan de nummers die op mijn ipod staan voor mijn massagepraktijk. Daar zet ik graag nummers op waarbij de cliënt kan ontspannen en eventueel van in slaap kan vallen. Maar ja het is niet de bedoeling dat ik als masseur in slaap val, dus vallen die nummers af. Ook omdat er soms ook wel een stevige beat onder zit (express uitgekozen zodat IK niet in slaap val).
Ik moet hier wel erg hard over nadenken omdat er weinig tot geen nummers zijn waarbij of waarvan ik in slaap val. Tot ik van de week bij acupunctuur lag en daar meestal slaap met mijn iphone op. Tja maar waar luister ik dan ook al weer naar. Meestal Josh Groban, maar die komt al bij diverse andere challenge dagen voorbij. Deze week ben ik echter in slaap gevallen tijdens de Soundtrack van de film TRON; Legacy. Ik had de soundtrack al gekocht voordat ik de film zag en voor mij maakte dat de film veel en veel beter. Al vond mijn medefilmgenoot het maar een flutfilm en werden we beiden niet lekker tijdens het kijken. Toen ik de film zag en nog steeds als ik naar de soundtrack luister werd mij het opeens duidelijk wat er jaren geleden in onze Atari spelcomputer en onze 1 ste computer zat. Onze eerste computer, weet je wel zo'n ontiegelijk groot bakbeest waar nog een floppy disk in moest en waar de cursor bleef knipperen als je de computer aanzette. Dan typte je in C:/dos en er vloog van alles over je scherm. Deze film bevestigt voor mij wat er in mijn computer zat, dit gebeurde gewoon in mijn computer, dat hele Tron gedoe. Echt waar. En ik zweer het, als je luistert naar het nummer "Rinzler" is het alsof je Atari spelcomputer weer tot leven komt.
Maar we dwalen af. Tegenwoordig val ik dus in slaap bij Daft Punk en ook bij onderstaand nummer dus, al wiebelend met mijn voeten op de tafel.
Dan denk ik al gauw aan de nummers die op mijn ipod staan voor mijn massagepraktijk. Daar zet ik graag nummers op waarbij de cliënt kan ontspannen en eventueel van in slaap kan vallen. Maar ja het is niet de bedoeling dat ik als masseur in slaap val, dus vallen die nummers af. Ook omdat er soms ook wel een stevige beat onder zit (express uitgekozen zodat IK niet in slaap val).
Ik moet hier wel erg hard over nadenken omdat er weinig tot geen nummers zijn waarbij of waarvan ik in slaap val. Tot ik van de week bij acupunctuur lag en daar meestal slaap met mijn iphone op. Tja maar waar luister ik dan ook al weer naar. Meestal Josh Groban, maar die komt al bij diverse andere challenge dagen voorbij. Deze week ben ik echter in slaap gevallen tijdens de Soundtrack van de film TRON; Legacy. Ik had de soundtrack al gekocht voordat ik de film zag en voor mij maakte dat de film veel en veel beter. Al vond mijn medefilmgenoot het maar een flutfilm en werden we beiden niet lekker tijdens het kijken. Toen ik de film zag en nog steeds als ik naar de soundtrack luister werd mij het opeens duidelijk wat er jaren geleden in onze Atari spelcomputer en onze 1 ste computer zat. Onze eerste computer, weet je wel zo'n ontiegelijk groot bakbeest waar nog een floppy disk in moest en waar de cursor bleef knipperen als je de computer aanzette. Dan typte je in C:/dos en er vloog van alles over je scherm. Deze film bevestigt voor mij wat er in mijn computer zat, dit gebeurde gewoon in mijn computer, dat hele Tron gedoe. Echt waar. En ik zweer het, als je luistert naar het nummer "Rinzler" is het alsof je Atari spelcomputer weer tot leven komt.
Maar we dwalen af. Tegenwoordig val ik dus in slaap bij Daft Punk en ook bij onderstaand nummer dus, al wiebelend met mijn voeten op de tafel.
zaterdag 26 februari 2011
Day 09 - a song that you can dance to
Day 09 - a song that I can dance to
Ook hier zou ik een groot deel van mijn Itunes playlist naar toe kunnen kopiëren.
maar ik ga er geen woorden aan vuil maken en een top tien of zo (willekeurige volgorde)van maken. Over goeie dans muziek moet je niet lullen, daar moet je op dansen.
Markus Schulz; Rain
David Guetta/Tocadisco ft Chris Willis
Marcel Woods; Inside me (Club Mix)
Hardwell/Tiësto; Zero 76
Laidbackluck featering Jonathan Mendelsohn; Till Tonight(Spencer and Hil on board leg)
Kaskade featering Dragonette; Fire in your new shoes
Marcel Woods; Champagne dreams
object width="425" height="349">
BT ; The Emergency (Dave Aude Radio Edit)
Ook hier zou ik een groot deel van mijn Itunes playlist naar toe kunnen kopiëren.
maar ik ga er geen woorden aan vuil maken en een top tien of zo (willekeurige volgorde)van maken. Over goeie dans muziek moet je niet lullen, daar moet je op dansen.
Markus Schulz; Rain
David Guetta/Tocadisco ft Chris Willis
Marcel Woods; Inside me (Club Mix)
Hardwell/Tiësto; Zero 76
Laidbackluck featering Jonathan Mendelsohn; Till Tonight(Spencer and Hil on board leg)
Kaskade featering Dragonette; Fire in your new shoes
Marcel Woods; Champagne dreams
object width="425" height="349">
BT ; The Emergency (Dave Aude Radio Edit)
vrijdag 25 februari 2011
Day 08 - A song that you know all the words to
Day 08 - a song that I know all the words to
Nou zit ik verdorie al op dag 8 en met uitzondering van dag 1 heb ik nog helemaal niets kunnen laten horen van mijn favoriete dance en trance nummers. Zal het er dan nu van komen?
Tja een nummer waarvan je alle woorden kent. Hahaha appeltje eitje, dat zijn ze allemaal en om nou niet gelijk mijn hele itunes playlist te kopiëren heb ik een nummer uitgezocht waarvan ik gewoon vind dat jullie hem moeten horen.
Op dit moment zijn de mooiste, lekkerste en leukste mannen van mijn leven BT en Christian Burns. Uiteraard zoek ik altijd mannen op die onbereikbaar zijn en deze mannen zijn niet alleen onbereikbaar maar ook nog eens beroemd en hebben de mooiste stemmen van dit moment. Nou vind ik wel meer beroemde mannen mooi, leuk en lekker en wonen sommige zelfs dichterbij dan deze 2, maar dit is mijn top 2 en zij zingen. Zij zingen ook samen maar dan weer niet op youtube. Dat is dan wel weer jammer. Ik was eerst van plan om hier 2 video's te plaatsen, maar volgens mij komt BT later nog aan de orde, dus voor nu alleen Christian Burns.
Anywees het ging om het nummer waar ik alle woorden van ken en dat is in ieder geval deze......
Nou zit ik verdorie al op dag 8 en met uitzondering van dag 1 heb ik nog helemaal niets kunnen laten horen van mijn favoriete dance en trance nummers. Zal het er dan nu van komen?
Tja een nummer waarvan je alle woorden kent. Hahaha appeltje eitje, dat zijn ze allemaal en om nou niet gelijk mijn hele itunes playlist te kopiëren heb ik een nummer uitgezocht waarvan ik gewoon vind dat jullie hem moeten horen.
Op dit moment zijn de mooiste, lekkerste en leukste mannen van mijn leven BT en Christian Burns. Uiteraard zoek ik altijd mannen op die onbereikbaar zijn en deze mannen zijn niet alleen onbereikbaar maar ook nog eens beroemd en hebben de mooiste stemmen van dit moment. Nou vind ik wel meer beroemde mannen mooi, leuk en lekker en wonen sommige zelfs dichterbij dan deze 2, maar dit is mijn top 2 en zij zingen. Zij zingen ook samen maar dan weer niet op youtube. Dat is dan wel weer jammer. Ik was eerst van plan om hier 2 video's te plaatsen, maar volgens mij komt BT later nog aan de orde, dus voor nu alleen Christian Burns.
Anywees het ging om het nummer waar ik alle woorden van ken en dat is in ieder geval deze......
donderdag 24 februari 2011
Day 07 - A song that reminds you of a certain event
Day 07 - a song that reminds me of a certain event
Tja over deze challenge heb ik even moeten nadenken, want hoe vertaal ik event. Vertaal ik event als een evenement, een concert bijvoorbeeld of iets wat ik heb meegemaakt tijdens mijn werk, mijn leven of de vakantie. Ik heb besloten event te vertalen als gebeurtenis.
De afgelopen jaren heb ik vriendschappen verbroken omdat dat op dat moment beter was voor mij. Vriendschappen en relaties zijn 2 richtingsverkeer, geen 1 richtingsverkeer. Sommige vriendschappen zijn hernieuwd, de meeste niet.
Een vriend van mij zei ooit.
“Toevallig kruisen onze paden nu, volgend jaar gaan we misschien elk ons eigen weg weer”.
Ik vond het zo erg dat hij dat zei, hoe kun je nu midden in een vriendschap zeggen dat het volgend jaar misschien wel anders of over is. Ik was daar een paar dagen van van slag en heb dat nooit helemaal los kunnen laten. Nu 5 jaar later begrijp ik wat hij bedoelt en het klopt, maar toch zal ik dit nooit tegen mijn vrienden zeggen.
Lucie Silvas verwoordt in haar What you’re made of precies hoe ik me voel als ik me niet prettig meer voel in een vriendschap of relatie. Ik vind dan ook dat dit lied symbool staat voor mijn verbroken vriendschappen en verbroken relaties.
The words says it all.
I hear you talking, but your words don't mean a thing
I doubt you ever put your heart into anything
It's not much to ask for, to get back what I put in
But I chose the waters that I'm in
And it makes no difference who is right or wrong
I deserve much more than this
'Cause there's only one thing I want
If it's not what you're made of
You're not what I'm looking for
You were willing but unable to give me anymore
There's no way,
You're changing,
Cause some things will just never be mine
You're not in love this time...but it's alright.
Het is goed zo.....
Tja over deze challenge heb ik even moeten nadenken, want hoe vertaal ik event. Vertaal ik event als een evenement, een concert bijvoorbeeld of iets wat ik heb meegemaakt tijdens mijn werk, mijn leven of de vakantie. Ik heb besloten event te vertalen als gebeurtenis.
De afgelopen jaren heb ik vriendschappen verbroken omdat dat op dat moment beter was voor mij. Vriendschappen en relaties zijn 2 richtingsverkeer, geen 1 richtingsverkeer. Sommige vriendschappen zijn hernieuwd, de meeste niet.
Een vriend van mij zei ooit.
“Toevallig kruisen onze paden nu, volgend jaar gaan we misschien elk ons eigen weg weer”.
Ik vond het zo erg dat hij dat zei, hoe kun je nu midden in een vriendschap zeggen dat het volgend jaar misschien wel anders of over is. Ik was daar een paar dagen van van slag en heb dat nooit helemaal los kunnen laten. Nu 5 jaar later begrijp ik wat hij bedoelt en het klopt, maar toch zal ik dit nooit tegen mijn vrienden zeggen.
Lucie Silvas verwoordt in haar What you’re made of precies hoe ik me voel als ik me niet prettig meer voel in een vriendschap of relatie. Ik vind dan ook dat dit lied symbool staat voor mijn verbroken vriendschappen en verbroken relaties.
The words says it all.
I hear you talking, but your words don't mean a thing
I doubt you ever put your heart into anything
It's not much to ask for, to get back what I put in
But I chose the waters that I'm in
And it makes no difference who is right or wrong
I deserve much more than this
'Cause there's only one thing I want
If it's not what you're made of
You're not what I'm looking for
You were willing but unable to give me anymore
There's no way,
You're changing,
Cause some things will just never be mine
You're not in love this time...but it's alright.
Het is goed zo.....
woensdag 23 februari 2011
Day 06 - A song that reminds you of somewhere
Day 06 - a song that reminds me of somewhere
Al weer zo'n lastige. Ook bij de somewhere velen mooie herinneringen. A trip to memorylane zeg maar.
Zoals elk jaar zijn zomerplaat heeft, zo heeft een vakantie bij mij wel muziekherinneringen. Een greep.
Heaven must be missing an angel doet mij eigenlijk denken aan een someone en een somewhere, aan jeugdvriendin J en aan de geweldige week die wij hadden als 16-jarige in de herfstvakantie in Center Parcs de Eemhof. Hihihi ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik denk aan die week.
Zo verbindt mijn vakantie met vriendin M naar Jamaica; Ace of Base met All that she wants en Shabba Ranks's Mr Loverman met elkaar en het daaropvolgende reggaefestival wat gehouden werd in Rotterdam met Shaggy en Bitty Macclean.
Mijn vakantie naar Australie met vriendin M is onherroepelijk verbonden met alle hardcore cd's die nog in mijn kast staan. In Australië reden we met een auto van Melbourne naar Sydney en alle opnamen die onderweg vanuit de auto of naast de auto zijn gemaakt, hoor je hardcore muziek je hoort niets van wat wij zeggen. Luister maar eens naar So van The Nightraver . Wat een teringherrie.
http://www.youtube.com/watch?v=dZ8HVmwoKv0
De Shadows staan voor mij gelijk aan wintersport met mijn ouders. Das een hele rare ik weet het. Maar onder de filmpjes van de wintersport zette mijn vader altijd steevast muziek van The Shadows.
All around the world en The Revolution van Nightraver + DJ Trevor + Mc Cyclone oh wat brengen die happy memories met zich mee. Nightraver was de DJ van Alcazar en ondanks de bitches van luv 4 luv een geweldige danstijd daar gehad. 4 uur achter elkaar dansen was piece of cake voor ons en deze nummers waren dan wel het hoogtepunt voor ons. Ik kan hier nog steeds niet stil op blijven staan en moet even "housen" en jawel ik kan het nog steeds. hihihihi (gaat gelijk maar weer op de usb stick voor in de auto).
Vanaf vorig jaar januari rij ik zeker 2 tot 3 keer per maand naar G te E. Deze rit en hetgeen daaruit voortvloeit zal altijd verbonden zijn met Loves comes again (feat BT) en In the dark (feat. Christian Burns) van Tiësto. Niet zo zeer vanwege de tekst, maar omdat ze vanaf het begin op mijn usb stick staan in verschillende versies en ik onbedaarlijk hard op meebler in de auto.
Ik kom langzaam toe aan a song that reminds me of somewhere. Ik kan niet anders bedenken dat dat somewhere Alaska moet zijn. In mijn herinnering heb ik ooit een video gezien van het nummer Eagle van Abba waarin een American Eagle vliegt. Dat was voor mij Alaska, zo heb ik dat altijd ervaren. Mijn videofilm over de vakantie naar Alaska begint met dit nummer. Wil je de vakantie avonturen terug lezen dan kan dit onder blogarchief 2009 daar staat een link naar de website.
Toch wordt het niet dit nummer. Ook Pink en Anouk zijn onomwonden verbonden met de vakantie in Alaska. Niet dat we Anouk op de Amerikaanse radio hoorde, maar wel Pink en bij elk nummer van Pink zei mijn broer Pieter, dit ehhhhh is toch Anouk....Ja hoor Pieter, maar dan wel de Amerikaanse. Hahahaha. De video van Alaska staat vol met nummer s die me herinneren aan de vakantie in Alaska. Maar die worden het allemaal niet. Het nummer wat ik gekozen heb is de titelsong van de serie Whale Wars. Tijdens onze vakantie zaten Pieter en ik in een Sparesort in Fairbanks toen alle afleveringen van seizoen 1 en 2 van Whale Wars achter elkaar uitgezonden werden. In Nederland was deze serie toen nog niet op tv. We hebben heel de dag op ons mega hoge queenqueensize bed tv gekeken en haast alle afleveringen gezien. We zijn er even tussenuit geweest voor een korte excursie. Gevalletje qualitytime met broer. In een latere excursie hebben we daadwerkelijk ook walvissen gezien. Machtig mooi! Overigens staat onder de videobeelden van de walvissen uiteraard het nummer van de Smashing Pumpkins.
Daarom draag ik deze blog op aan mijn broer Pieter, de liefste, de geweldigste en soms de onuitstaanbaarste broer van de wereld. Onze vakanties zijn geweldig. En aan Alaska, het mooiste en fijnste land ter wereld.
Overigens het beste nieuws van de afgelopen weken is natuurlijk dat de Japanners gestopt zijn met het doden van walvissen. Go Sea Shepards Go
Al weer zo'n lastige. Ook bij de somewhere velen mooie herinneringen. A trip to memorylane zeg maar.
Zoals elk jaar zijn zomerplaat heeft, zo heeft een vakantie bij mij wel muziekherinneringen. Een greep.
Heaven must be missing an angel doet mij eigenlijk denken aan een someone en een somewhere, aan jeugdvriendin J en aan de geweldige week die wij hadden als 16-jarige in de herfstvakantie in Center Parcs de Eemhof. Hihihi ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik denk aan die week.
Zo verbindt mijn vakantie met vriendin M naar Jamaica; Ace of Base met All that she wants en Shabba Ranks's Mr Loverman met elkaar en het daaropvolgende reggaefestival wat gehouden werd in Rotterdam met Shaggy en Bitty Macclean.
Mijn vakantie naar Australie met vriendin M is onherroepelijk verbonden met alle hardcore cd's die nog in mijn kast staan. In Australië reden we met een auto van Melbourne naar Sydney en alle opnamen die onderweg vanuit de auto of naast de auto zijn gemaakt, hoor je hardcore muziek je hoort niets van wat wij zeggen. Luister maar eens naar So van The Nightraver . Wat een teringherrie.
http://www.youtube.com/watch?v=dZ8HVmwoKv0
De Shadows staan voor mij gelijk aan wintersport met mijn ouders. Das een hele rare ik weet het. Maar onder de filmpjes van de wintersport zette mijn vader altijd steevast muziek van The Shadows.
All around the world en The Revolution van Nightraver + DJ Trevor + Mc Cyclone oh wat brengen die happy memories met zich mee. Nightraver was de DJ van Alcazar en ondanks de bitches van luv 4 luv een geweldige danstijd daar gehad. 4 uur achter elkaar dansen was piece of cake voor ons en deze nummers waren dan wel het hoogtepunt voor ons. Ik kan hier nog steeds niet stil op blijven staan en moet even "housen" en jawel ik kan het nog steeds. hihihihi (gaat gelijk maar weer op de usb stick voor in de auto).
Vanaf vorig jaar januari rij ik zeker 2 tot 3 keer per maand naar G te E. Deze rit en hetgeen daaruit voortvloeit zal altijd verbonden zijn met Loves comes again (feat BT) en In the dark (feat. Christian Burns) van Tiësto. Niet zo zeer vanwege de tekst, maar omdat ze vanaf het begin op mijn usb stick staan in verschillende versies en ik onbedaarlijk hard op meebler in de auto.
Ik kom langzaam toe aan a song that reminds me of somewhere. Ik kan niet anders bedenken dat dat somewhere Alaska moet zijn. In mijn herinnering heb ik ooit een video gezien van het nummer Eagle van Abba waarin een American Eagle vliegt. Dat was voor mij Alaska, zo heb ik dat altijd ervaren. Mijn videofilm over de vakantie naar Alaska begint met dit nummer. Wil je de vakantie avonturen terug lezen dan kan dit onder blogarchief 2009 daar staat een link naar de website.
Toch wordt het niet dit nummer. Ook Pink en Anouk zijn onomwonden verbonden met de vakantie in Alaska. Niet dat we Anouk op de Amerikaanse radio hoorde, maar wel Pink en bij elk nummer van Pink zei mijn broer Pieter, dit ehhhhh is toch Anouk....Ja hoor Pieter, maar dan wel de Amerikaanse. Hahahaha. De video van Alaska staat vol met nummer s die me herinneren aan de vakantie in Alaska. Maar die worden het allemaal niet. Het nummer wat ik gekozen heb is de titelsong van de serie Whale Wars. Tijdens onze vakantie zaten Pieter en ik in een Sparesort in Fairbanks toen alle afleveringen van seizoen 1 en 2 van Whale Wars achter elkaar uitgezonden werden. In Nederland was deze serie toen nog niet op tv. We hebben heel de dag op ons mega hoge queenqueensize bed tv gekeken en haast alle afleveringen gezien. We zijn er even tussenuit geweest voor een korte excursie. Gevalletje qualitytime met broer. In een latere excursie hebben we daadwerkelijk ook walvissen gezien. Machtig mooi! Overigens staat onder de videobeelden van de walvissen uiteraard het nummer van de Smashing Pumpkins.
Daarom draag ik deze blog op aan mijn broer Pieter, de liefste, de geweldigste en soms de onuitstaanbaarste broer van de wereld. Onze vakanties zijn geweldig. En aan Alaska, het mooiste en fijnste land ter wereld.
Overigens het beste nieuws van de afgelopen weken is natuurlijk dat de Japanners gestopt zijn met het doden van walvissen. Go Sea Shepards Go
dinsdag 22 februari 2011
Day 05 - a song that reminds you of someone
Day 05 - a song that reminds you of someone
Voordat ik begon aan deze challenge, was deze dag de dag die mij bezighield. Terwijl ik voor mijn werk van a naar b reed en weer terug of zelfs eerst nog naar c en vervolgens weer naar a werd mijn hoofd gevuld met herinneringen Lastig om te ordenen, daarom heb ik dit blog in fase's geschreven omdat er zoveel herinneringen zijn aan mensen gerelateerd aan nummers.
Bakerstreet van Undercover doet mij namelijk denken aan Hem van HIJ. HIJ als in herenzaak (de mannelijke ZIJ) en Hem als in verkoper bij de HIJ in Hellevoetsluis en mijn heimelijke liefde op zaterdag avond in Cas (Casablanca in Rockanje). Vriendin M en ik gingen vaak naar Hellevoetsluis om "te winkelen", en liepen dan tig keer langs de HIJ om een glimp van hem op te vangen. Wat uiteraard absoluut niet opviel. Hahahaha. Zeker omdat er eigenlijk geen f....k te winkelen viel in Hellevoetsluis.
Luv 4 luv van Robin S doet me altijd denken aan de bitches van Alcazar in Puttershoek. Als dit liedje begon hadden de bitches een bepaald dansje, wat wij vervolgens altijd nadeden in een iets andere versie, de schop of trap variant. Zelfs als ik dit liedje in de auto op de radio hoor dan moet ik het even doen, waarbij het niet altijd bevorderlijk is voor het verkeer achter mij dat ik mijn voet van mijn gaspedaal haal.
Flappy van Youp van't Hek is onvoorwaardelijk verbonden aan mijn vader. Traditie getrouw houden wij elke kerst een wedstrijd wie het eerst "flappy" op de radio hoort, belt de ander en zegt niets maar zet de telefoon voor de speaker van de radio. Zo had ik in 2009 een voicemail van mijn vader met dit liedje. 2010 heb ik gewonnen. In mijn omgeving weten ze van deze tik en ik kreeg dan ook op 11 december, terwijl ik in de auto zat, een smsje van collega J dat Flappy nu op Sky radio was. Zender gezocht, nummer ingetoetst en luisteren maar. En om dit nog verder te illustreren. Na het lezen van mijn blog over dag 2 ging zaterdag de telefoon, mijn vader belde, of eigenlijk, Don Mercedes belde met Rocky.....
My baby you van Marc Anthony is verbonden aan mijn (nog) ongeboren dochter.
Maar A song that reminds you of someone gaat over M. M is 1 van mijn eerste (onbeantwoorde) liefdes geweest. Vriendin M en ik noemde hem Coconut, zoals we voor elke leuke jongen een bijnaam hadden. Want dan konden we lekker over ze lullen terwijl ze naast je stonden!!. Zo hadden we bijv. een Daan, een Jeroen, een Hij, een Johnny, een Mr Vain en een Sesamstraat .
M of Coconut, genoemd naar de kroeg/gelegenheid waar we hem ontmoette, vond ik een fascinerende onbereikbare jongen. Ik zou hem nu omschrijven als een surferdude. Dik blond krullend haar tot in zijn nek en een beetje mollig, tenminste hij was wat gezetter dan de gemiddelde jongen. De eerste keer dat ik hem zag, danste hij (en oh wat kon hij geheimzinnig, fascinerend en goed dansen) op Big fun van Innercirle. Tenminste dat was mijn herinnering. Gezien het jaartal (1988) kan dat niet, ik was volgens mij jonger toen ik voor hem viel. Maar dat terzijde.
Ik heb een ander nummer gekozen wat ik onherroepelijk verbind aan M en dat is Missing van Everything but the girl. In de jaren dat ik verliefd op hem was en de jaren daarna zag ik hem afglijden in de drugs. Van een mooie mollige jongen werd hij een magere schichtige drugsverslaafde. Op zijn 20ste zag hij er al uit als een afgeleefde 40tiger aan drugs. Ik heb nog nooit zo'n passende songtekst gevonden op een situatie of een someone, zoals dit nummer. Als ik dit liedje hoor, zie ik mijzelf uit de bus stappen, zijn straat doorlopen en verwonderend voor zijn ouderlijk huis afvragen waar hij gebleven is en wat er van je geworden zal zijn. Ook staat dit nummer voor liefde en de tijd waarin ik leefde, zoals ik never nooit meer gevoeld hebt. Missing.
Voor M. Wherever you are.
Voordat ik begon aan deze challenge, was deze dag de dag die mij bezighield. Terwijl ik voor mijn werk van a naar b reed en weer terug of zelfs eerst nog naar c en vervolgens weer naar a werd mijn hoofd gevuld met herinneringen Lastig om te ordenen, daarom heb ik dit blog in fase's geschreven omdat er zoveel herinneringen zijn aan mensen gerelateerd aan nummers.
Bakerstreet van Undercover doet mij namelijk denken aan Hem van HIJ. HIJ als in herenzaak (de mannelijke ZIJ) en Hem als in verkoper bij de HIJ in Hellevoetsluis en mijn heimelijke liefde op zaterdag avond in Cas (Casablanca in Rockanje). Vriendin M en ik gingen vaak naar Hellevoetsluis om "te winkelen", en liepen dan tig keer langs de HIJ om een glimp van hem op te vangen. Wat uiteraard absoluut niet opviel. Hahahaha. Zeker omdat er eigenlijk geen f....k te winkelen viel in Hellevoetsluis.
Luv 4 luv van Robin S doet me altijd denken aan de bitches van Alcazar in Puttershoek. Als dit liedje begon hadden de bitches een bepaald dansje, wat wij vervolgens altijd nadeden in een iets andere versie, de schop of trap variant. Zelfs als ik dit liedje in de auto op de radio hoor dan moet ik het even doen, waarbij het niet altijd bevorderlijk is voor het verkeer achter mij dat ik mijn voet van mijn gaspedaal haal.
Flappy van Youp van't Hek is onvoorwaardelijk verbonden aan mijn vader. Traditie getrouw houden wij elke kerst een wedstrijd wie het eerst "flappy" op de radio hoort, belt de ander en zegt niets maar zet de telefoon voor de speaker van de radio. Zo had ik in 2009 een voicemail van mijn vader met dit liedje. 2010 heb ik gewonnen. In mijn omgeving weten ze van deze tik en ik kreeg dan ook op 11 december, terwijl ik in de auto zat, een smsje van collega J dat Flappy nu op Sky radio was. Zender gezocht, nummer ingetoetst en luisteren maar. En om dit nog verder te illustreren. Na het lezen van mijn blog over dag 2 ging zaterdag de telefoon, mijn vader belde, of eigenlijk, Don Mercedes belde met Rocky.....
My baby you van Marc Anthony is verbonden aan mijn (nog) ongeboren dochter.
Maar A song that reminds you of someone gaat over M. M is 1 van mijn eerste (onbeantwoorde) liefdes geweest. Vriendin M en ik noemde hem Coconut, zoals we voor elke leuke jongen een bijnaam hadden. Want dan konden we lekker over ze lullen terwijl ze naast je stonden!!. Zo hadden we bijv. een Daan, een Jeroen, een Hij, een Johnny, een Mr Vain en een Sesamstraat .
M of Coconut, genoemd naar de kroeg/gelegenheid waar we hem ontmoette, vond ik een fascinerende onbereikbare jongen. Ik zou hem nu omschrijven als een surferdude. Dik blond krullend haar tot in zijn nek en een beetje mollig, tenminste hij was wat gezetter dan de gemiddelde jongen. De eerste keer dat ik hem zag, danste hij (en oh wat kon hij geheimzinnig, fascinerend en goed dansen) op Big fun van Innercirle. Tenminste dat was mijn herinnering. Gezien het jaartal (1988) kan dat niet, ik was volgens mij jonger toen ik voor hem viel. Maar dat terzijde.
Ik heb een ander nummer gekozen wat ik onherroepelijk verbind aan M en dat is Missing van Everything but the girl. In de jaren dat ik verliefd op hem was en de jaren daarna zag ik hem afglijden in de drugs. Van een mooie mollige jongen werd hij een magere schichtige drugsverslaafde. Op zijn 20ste zag hij er al uit als een afgeleefde 40tiger aan drugs. Ik heb nog nooit zo'n passende songtekst gevonden op een situatie of een someone, zoals dit nummer. Als ik dit liedje hoor, zie ik mijzelf uit de bus stappen, zijn straat doorlopen en verwonderend voor zijn ouderlijk huis afvragen waar hij gebleven is en wat er van je geworden zal zijn. Ook staat dit nummer voor liefde en de tijd waarin ik leefde, zoals ik never nooit meer gevoeld hebt. Missing.
Voor M. Wherever you are.
maandag 21 februari 2011
Day 04 - a song that makes you sad
Day 04 - a song that makes you sad
To where you are van Josh Groban maakt mij verdrietig op alle momenten van de dag.
De tekst maar ook de stem van Josh maakt het zo gevoelig dat er vaak een traan over mijn wang druppelt. Als ik in de auto rij en dit liedje komt, dan shuffle ik gauw naar de volgende, omdat ik weet dat het mij zo verdrietig kan maken.
Vorige week is plotseling onze lieve vriendin Mehri overleden. Mehri ken ik via vriendin Janet. Mehri heeft een tijdje samen met haar dochter Rachelle bij Janet en Paul ingewoond en aangezien ik bij Janet in de tijd dat ik ook in 010 woonde bij het meubilair hoorde kwam Mehri in mijn leven. Daarom draag ik deze blog en dit liedje op aan Mehri en ook een beetje aan Janet. Lieve Janet, de komende tijd zal moeilijk voor je zijn, maar weet dat ik er altijd voor je ben en klaar zal staan. Ik hou van jou.
Mehri, morgen nemen we voor de laatste keer afscheid van je. Veel te vroeg ben je vorige week plotseling van ons heen gegaan en heb je ons ontreddert achtergelaten. Mijn hoofd zit vol met herinneringen aan je, maar Ik vind het moeilijk te verwoorden wat ik voel, daarom draag ik To where you are van Josh Groban aan jou op.
To where you are van Josh Groban maakt mij verdrietig op alle momenten van de dag.
De tekst maar ook de stem van Josh maakt het zo gevoelig dat er vaak een traan over mijn wang druppelt. Als ik in de auto rij en dit liedje komt, dan shuffle ik gauw naar de volgende, omdat ik weet dat het mij zo verdrietig kan maken.
Vorige week is plotseling onze lieve vriendin Mehri overleden. Mehri ken ik via vriendin Janet. Mehri heeft een tijdje samen met haar dochter Rachelle bij Janet en Paul ingewoond en aangezien ik bij Janet in de tijd dat ik ook in 010 woonde bij het meubilair hoorde kwam Mehri in mijn leven. Daarom draag ik deze blog en dit liedje op aan Mehri en ook een beetje aan Janet. Lieve Janet, de komende tijd zal moeilijk voor je zijn, maar weet dat ik er altijd voor je ben en klaar zal staan. Ik hou van jou.
Mehri, morgen nemen we voor de laatste keer afscheid van je. Veel te vroeg ben je vorige week plotseling van ons heen gegaan en heb je ons ontreddert achtergelaten. Mijn hoofd zit vol met herinneringen aan je, maar Ik vind het moeilijk te verwoorden wat ik voel, daarom draag ik To where you are van Josh Groban aan jou op.
zondag 20 februari 2011
Day 03 - a song that makes you happy
Day 03 - a song that makes you happy
Er is maar 1 iemand van al mijn house, trance en dance idolen waar van ik ga smilen en dat is mijn happyhardcore buddy Scooter.
Elk nummer op zich is een feestje en ik las ergens; "If Scooter (H.P. Baxxter) says "Yeah!" in a song, you're guaranteed of a quality track"
en daar ben ik het helemaal mee eens. Na zijn Yeahhhhhh ga ik meestal uit mijn dak, maar allemachtig probeer maar eens een nummer uit te zoeken van deze mannen die mij laten lachen.
Het lachwekkenste van Scooter?, dat de nummers echt nergens over gaan. Neem nou; How much is the fish? of The question, What is the question? Ook lachwekkend is de reclame onder elke scooter video, Scooter verzekeren, of scooter huren? hahahaha
Het was close call tussen The question, what is the question? (how do you do) vanwege het uitermate heerlijke voetenwerk http://www.youtube.com/watch?v=l_dWXkq2SR4&feature=related) en Ti Sento.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Scooter versie van Ti sento. Het origineel (1985) klonk al lekker in mijn staptijd en aangezien ik aan die tijd hele goede herinneringen heb, kies ik voor dit nummer . Maar moge het duidelijk zijn, ALL songs of Scooter makes me happy.
Er is maar 1 iemand van al mijn house, trance en dance idolen waar van ik ga smilen en dat is mijn happyhardcore buddy Scooter.
Elk nummer op zich is een feestje en ik las ergens; "If Scooter (H.P. Baxxter) says "Yeah!" in a song, you're guaranteed of a quality track"
en daar ben ik het helemaal mee eens. Na zijn Yeahhhhhh ga ik meestal uit mijn dak, maar allemachtig probeer maar eens een nummer uit te zoeken van deze mannen die mij laten lachen.
Het lachwekkenste van Scooter?, dat de nummers echt nergens over gaan. Neem nou; How much is the fish? of The question, What is the question? Ook lachwekkend is de reclame onder elke scooter video, Scooter verzekeren, of scooter huren? hahahaha
Het was close call tussen The question, what is the question? (how do you do) vanwege het uitermate heerlijke voetenwerk http://www.youtube.com/watch?v=l_dWXkq2SR4&feature=related) en Ti Sento.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Scooter versie van Ti sento. Het origineel (1985) klonk al lekker in mijn staptijd en aangezien ik aan die tijd hele goede herinneringen heb, kies ik voor dit nummer . Maar moge het duidelijk zijn, ALL songs of Scooter makes me happy.
zaterdag 19 februari 2011
Day 02 - your least favorite song
Day 02 - your least favorite song
Als rasechte regio 010-er woon ik dan wel in Zero 76 maar de komende weken mogen wat betreft overgeslagen worden. Carnaval! Afschuwelijk. Ik, van boven de rivieren, weiger dan ook mee te doen aan alles waarop maar een polonaise gelopen kan worden.
Steevast bij elke bruiloft of feest waar de 1ste tonen van een Nederlandstalige smartlap ten hore wordt gegeven, stap ik resoluut van de dansvloer af. Vroeger vluchtte ik bij de eerste tekenen van een polonaise naar de wc. Nu blijf ik staan aan de zijkant en weiger met trots mee te doen.
Nee smartlappen, carnaval en eigenlijk veel Nederlandse nummers zijn niet aan mij besteed en nu nog kan geen Nederlandstalig lied mij bekoren.
Vroeger al, opgegroeid in de 80ties, was ik al geen fan van Doe Maar, Toontje Lager of Frank Boeijen (Oh ja die van Linda, Linda, ik heb er nog nachtmerries van) Al moet ik zeggen dat de laatste ook erge mooie nummers heeft geschreven zoals Kronenburg Park en Zwart-wit.
Op zich is dat best wel vreemd als je bedenkt dat de zondagse uitjes met mijn ouders in de jaren zeventig bestonden uit eindjes rijden met de auto en de radio stond dan steevast op Radio Noordzee, jawel een zender met alleen maar Nederlandstalige muziek. Uit die tijd stamt dan ook het nummer wat ik gekozen heb voor mijn minst favoriete nummer. Niet omdat de auto ritjes niet fijn waren, daar heb ik goede herinneringen aan. Maar omdat ik op de achterbank altijd zachtjes zat te huilen bij dit nummer ... en waarom... ik weet het nog steeds niet.
Overigens een aantal jaren gelezen, hoorde ik dit nummer bij vriendin Janet. Zij had een cd waar dit nummer op stond en in mijn joligheid (en de hoeveelheid breezers die wij al achter onze kiezen hadden) zette ik het nummer op. En wederom barstte ik uit in huilen en net weer bij het zoeken op Youtube.
En daarom is dit nummer mijn minst favoriete nummer omdat het mij als zeven of achtjarige al liet en nu nog steeds laat huilen zonder dat ik weet waarom. Zucht
Als rasechte regio 010-er woon ik dan wel in Zero 76 maar de komende weken mogen wat betreft overgeslagen worden. Carnaval! Afschuwelijk. Ik, van boven de rivieren, weiger dan ook mee te doen aan alles waarop maar een polonaise gelopen kan worden.
Steevast bij elke bruiloft of feest waar de 1ste tonen van een Nederlandstalige smartlap ten hore wordt gegeven, stap ik resoluut van de dansvloer af. Vroeger vluchtte ik bij de eerste tekenen van een polonaise naar de wc. Nu blijf ik staan aan de zijkant en weiger met trots mee te doen.
Nee smartlappen, carnaval en eigenlijk veel Nederlandse nummers zijn niet aan mij besteed en nu nog kan geen Nederlandstalig lied mij bekoren.
Vroeger al, opgegroeid in de 80ties, was ik al geen fan van Doe Maar, Toontje Lager of Frank Boeijen (Oh ja die van Linda, Linda, ik heb er nog nachtmerries van) Al moet ik zeggen dat de laatste ook erge mooie nummers heeft geschreven zoals Kronenburg Park en Zwart-wit.
Op zich is dat best wel vreemd als je bedenkt dat de zondagse uitjes met mijn ouders in de jaren zeventig bestonden uit eindjes rijden met de auto en de radio stond dan steevast op Radio Noordzee, jawel een zender met alleen maar Nederlandstalige muziek. Uit die tijd stamt dan ook het nummer wat ik gekozen heb voor mijn minst favoriete nummer. Niet omdat de auto ritjes niet fijn waren, daar heb ik goede herinneringen aan. Maar omdat ik op de achterbank altijd zachtjes zat te huilen bij dit nummer ... en waarom... ik weet het nog steeds niet.
Overigens een aantal jaren gelezen, hoorde ik dit nummer bij vriendin Janet. Zij had een cd waar dit nummer op stond en in mijn joligheid (en de hoeveelheid breezers die wij al achter onze kiezen hadden) zette ik het nummer op. En wederom barstte ik uit in huilen en net weer bij het zoeken op Youtube.
En daarom is dit nummer mijn minst favoriete nummer omdat het mij als zeven of achtjarige al liet en nu nog steeds laat huilen zonder dat ik weet waarom. Zucht
vrijdag 18 februari 2011
Day 1 My favorite song; Tomorrow by Marcel Woods
Day 1 My favorite song
Oke, ik heb me toch ook maar laten verleiden om mee te doen met de 30 day song challenge. Ik vond/vind eigenlijk dat mijn muziek smaak te eenzijdig is voor deze challenge, maar hé het heet tenslotte een challenge.
Ik zal het gelijk maar verklappen. Ik ben een groot groot groot fan van trance en dance en daarmee gelijk gezegd dat ik eigenlijk andere muziek niet mooi vind. Tenminste dat dacht ik.... Ik volgde de blogs van Martin, van Maartje en toen kwamen Tanja en Laetitia erbij en ik merkte bij mezelf dat mijn gedachten tijdens het autorijden ook gingen naar wat is mijn favoriete liedje, welk band haat ik en wat ga ik draaien op mijn bruiloft (duhhh, dat wordt een mooie blog). Dus ik neem de challenge aan en begin vandaag met
Dag 1 - Mijn favoriete nummer
Ja daar hoef ik niet moeilijk over te doen. Dat is Tomorrow van Marcel Woods. Ik heb dit nummer geloof ik in 10 verschillende versies (Radio mix, Russo remix, Scot project remix, Original enz) staan op mijn Iphone, Ipod en USB stick voor in de auto. Maar mijn favoriet is de remix van Armin van Buuren (A state of trance). Bij 3.44 seconden gaat bij mij het volume op voluit en barsten de ruiten uit mijn auto.
Ik moest even zoeken op you tube want er bestaat geen officiele videoclip van. EN ik moest uiteraard op zoek naar de juiste versie.
Oke, ik heb me toch ook maar laten verleiden om mee te doen met de 30 day song challenge. Ik vond/vind eigenlijk dat mijn muziek smaak te eenzijdig is voor deze challenge, maar hé het heet tenslotte een challenge.
Ik zal het gelijk maar verklappen. Ik ben een groot groot groot fan van trance en dance en daarmee gelijk gezegd dat ik eigenlijk andere muziek niet mooi vind. Tenminste dat dacht ik.... Ik volgde de blogs van Martin, van Maartje en toen kwamen Tanja en Laetitia erbij en ik merkte bij mezelf dat mijn gedachten tijdens het autorijden ook gingen naar wat is mijn favoriete liedje, welk band haat ik en wat ga ik draaien op mijn bruiloft (duhhh, dat wordt een mooie blog). Dus ik neem de challenge aan en begin vandaag met
Dag 1 - Mijn favoriete nummer
Ja daar hoef ik niet moeilijk over te doen. Dat is Tomorrow van Marcel Woods. Ik heb dit nummer geloof ik in 10 verschillende versies (Radio mix, Russo remix, Scot project remix, Original enz) staan op mijn Iphone, Ipod en USB stick voor in de auto. Maar mijn favoriet is de remix van Armin van Buuren (A state of trance). Bij 3.44 seconden gaat bij mij het volume op voluit en barsten de ruiten uit mijn auto.
Ik moest even zoeken op you tube want er bestaat geen officiele videoclip van. EN ik moest uiteraard op zoek naar de juiste versie.
Abonneren op:
Posts (Atom)