Size does’nt matter. Lengte doet er niet toe. Breedte echter wel!

Vandaag heb ik besloten om na iets meer dan 7 jaar afscheid van je te nemen. Dat wil zeggen, ik heb vandaag mijn handtekening gezet onder een contract en zo een nieuw verbond aangegaan. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, want ik wil deze laatste maanden met je nog wel even van je genieten.

Iets meer dan zeven jaar geleden heb ik jou gekozen uit verschillende merken en modellen.Ik was op slag verliefd op je en heb nooit spijt gehad dat ik jou uit al die andere heb gekozen.Ik heb je opgepimpt met mooiere achterlichten en een spoiler. Je was er altijd voor mij en hebt me, op 1 enkel ogenblik na, nooit in de steek gelaten. Je motormanagement was niet altijd in orde, je bleef maar vragen om olie terwijl je genoeg had en om de haverklap wilde je nieuwe voor of achterlampjes. Liefelijk werd je ook schildpad genoemd. Want optrekken deed je voor geen meter. Soms bleef ik veel te lang hangen achter een vrachtwagen omdat ik wist dat jij het niet zo trekken om whoeps vol gas naar links te gaan en net voor die andere bolide de vrachtwagen kon inhalen en dus wachtte ik.

En toch…. Rij je op lange stukken 1 op 20 en ben je al 221.330 km mijn grootste vriend en mijn 2de thuis.

Vorig jaar heb ik een hele belangrijke beslissing genomen in mijn leven. Zo eentje die je hele leven kan beïnvloeden als die wens zou uitkomen. Echter, ook als die wens niet uitkomt zal het mijn leven beïnvloeden. Vanaf dat moment heb ik mijn leven op hold gezet. Ik was al een tijdje op zoek naar een nieuwe auto, maar eigenlijk voldeed niets, was geen ander goed genoeg om je vervangen. Daarnaast had ik ook eisen voor een nieuwe, want….
Als de wens uit kwam dan….. en als de wens niet uit kwam dan….. en zo had ik voor elke beslissing die ik wilde nemen, die ik nam na mijn belangrijke beslissing wel een voor en een tegen en zo besloot ik niets…. Wat op zich ook weer een beslissing is…. Ik stelde alles uit want stel toch dat…..

Zo heb ik verschillende nieuwe auto’s getest, de Volkswagen Polo, de Seat Ibiza en de Ibiza St, de Skoda Fabia en de Fabia comfort. Stuk voor stuk allemaal wegenbelasting en bpm vrije auto’s. Want ondertussen was je ook al haast € 100,00 aan wegenbelasting. Dat er een wegenbelastingvrije moest komen had ik al snel beslist, maar welke, dat was een moeilijke. Bovendien vond ik eigenlijk geen 1 model leuk, is de polo niet in het rood, de Ibiza en de Ibiza ST te plastic en reed niet lekker en de fabia Combo niet mooi. Uiteindelijk dan toch maar besloten om voor de minst erge te gaan de Skoda Fabia Combo, maar ik zou het pas doen als, of, dan, enz…… En als ik dan weer naar jou keek dan werd ik op slag verliefd en dacht ik, ik doe het niet, ik doe het niet, ik doe het niet….

En toen…. En toen….

Kreeg ik een aantal weken een harde schop onder mijn kont, die mij weer terugbracht tot de realiteit en mij liet inzien dat mijn leven op hold stond. En dat was toch zeker niet de bedoeling. 1 van de eerste dingen die ik besloten heb is om geen excuses meer te verzinnen voor beslissingen. Niet meer, als dan, of stel dat…. Nee, ik leef nu! En het is tijd om knopen door te hakken. En daarom mijn lief ben ik toch weer op zoek gegaan naar een nieuwe auto. En opeens wist ik waarom ik zo van autorijden hou. Je bent comfortabel en….. breed. Juist breed! Dat was ook de reden waarom de Skoda Fabia Combo niet beviel. Hij benauwde me en dat deed jij nooit. Inderdaad! Size does’nt matter. Breedte wel! Altijd al gevonden ;-)

En ik ben weer gaan spitten in alle groene auto’s en heb een waardige opvolger voor je gevonden. Hij is kleiner, maar haast net zo breed (het scheelt 5 cm) en achter het stuur voel ik net zo comfortabel als bij jou en optrekken…. Woehooeeeee!
En als eerbetoon aan jou, wordt mijn nieuwe net zo rood als dat jij bent.

Met pijn in mijn hart zal ik je laten gaan. Maar ik weet zeker dat degene die je koopt, net zoveel plezier van je zal hebben als dat ik had.

Like a roller in the ocean, life is motion
Move on
Like a wind that's always blowing, life is flowing
Move on
Like the sunrise in the morning, life is dawning
Move on
How I treasure every minute
Being part of it, being in it
With the urge to move on

Day 27 - A song from your childhood

Day 27 - A song from your childhood

Eens even kijken een plaat uit mijn jeugd. goh over welke periode zullen we het eens hebben.
Op de basisschool was ik megafan van de Dolly Dots. Met vriendin M verzon ik altijd dansjes en deden wij ze altijd na op uitvoeringen van club van de kerk en op school. Ik kan me nog een uitvoering herinneren van de club dat we maar met zijn vieren of vijven waren en dat we zeiden dat er 2 ziek waren. hahahah. Elk jaar kreeg ik van Sinterklaas een lp van de Dolly Dots of in ieder geval als er weer een nieuwe was dan kreeg ik die van Sinterklaas.

Mijn middelbare schooltijd stond in het teken van Kajagoogoo. Ik was helemaal in Love met de zanger Limahl. Tekend voor mijn tienerjaren (en toch eigenlijk ook wel daarna en misschien nog wel steeds) was toch wel dat ik vaak op mannen viel/val die homo waren/zijn. Limahl was de eerste, er zouden er nog velen volgen. Overigens had ik toen niet door dat hij homo was , van George Michael had ik dat wel door (hij overigens niet en geen loveinterest van mij) Zo'n 5 jaar geleden kwam ik er pas achter dat Limahl homo was. Ach ja liefde maakt blind.

Na Kajagoogoo volgde mijn New Wave periode en was ik helemaal into Depeche Mode en The Cure. Van beiden concerten meegemaakt en bij de The Cure kwam ik voor de 1ste keer in aanraking met wiet. Zwart was toen mijn ding.
Van de New Wave stapte ik gauw over naar de Rockabilly en Pscychobilly muziek. Ik had zelfs een kuif. En bij de rockabilly aangekomen, komen we ook uit bij mijn leven als midden twintiger en toen begon mijn leven als "raver"

Ik loop al jaren te zoeken naar dat ene nummer wat ik toen (1985) zo mooi vond. En suprise suprise het is een hardrock ballad. Het is van een lp van mijn broer. Het enige wat ik al die jaren nog weet is hoe de voorkant van de lp eruit zag (groen) en dat er een mannetje met een hamer of zo op stond (zwart) en dat de naam van de band in de hardrockstyle er op stond. Verder wist ik nog dat de drummer of de zanger uit Rozenburg kwam (mijn geboortedorp), maar probeer zo maar eens te zoeken op internet. Lukt dus niet. Al een paar keer gevraagd aan mijn broer hoe die hardrockband waarvan een deel uit Rozenburg kwam ook al weer heette. Hij noemde wat namen. Maar er ging geen bel rinkelen. Wat ik wel steeds vergat te vragen of ik even zijn lp's mocht bekijken. Dan had ik het zeker gevonden. Dacht ik..... maar nooit gevraagd dus.

In verband met deze 30daysongchallenge, maar weer eens mijn platenkoffer uit het stof gehaald en wat zit daar tot mijn grote verbazing in. DE lp die ik al jaren zoek, gewoon in mijn bezit.... ahum Pieter, naast een cassettebandje heb ik dus ook nog een lp van je in mijn bezit. sorry!

Afijn, de voorkant van de lp bleek dus bruin met groen te zijn en de hamer was een speer, en de fanclub had een postadres in Rozenburg. afijn kijk zelf maar. En verrek, ik weet de tekst nog woord voor woord.




pfff hij blijft mooi!

Day 26 - A song that makes you feel guilty

Day 26 - a song that makes you feel guilty

Flotsam en Jetsam

Wie? Flotsam en Jetsam.

Nee het is geen song, maar een hele band makes me feel guilty. Hoe dat komt? Nou dit verhaal stamt uit de tijd dat we nog cassettebandjes hadden en er nog geen cd's of Ipod's of USB sticks bestonden.

en het is stom maar bij het woord schuldgevoel moet ik altijd aan Flotsam and Jetsam denken.

In de tijd van de cassettebandjes nam ik altijd de top 40 en alle remixen van Ben Liebrand op die hij draaide bij Curry & Van Inkel op vrijdagavond. Om vervolgens dan weer de mooiste nummers over te tapen op een andere bandje. Zo heb ik eens met behulp van een vriend een mix gemaakt van allerlei nummers. DJ in spe zeg maar. Oh wat was ik trots op dat bandje. De nummers vloeide mooi in elkaar over en zelfs thema's van de liedjes sloten op elkaar aan. En wat gebeurde er toen...... dat idiote broertje van mij had waarschijnlijk een bandje nodig om zijn hardrock muziek op te nemen en STOOL toen mijn bandje. Ik vond dat bandje namelijk later terug met hardrock muziek deels over mijn mooie mix heen. BOOS dat ik was. En toen heb ik in al mijn boosheid een bandje van hem gepikt. Juist van Flotsam and Jetsam dus.. Heb er nooit iets over heen opgenomen, want dat durfde ik niet, maar ik heb het gewoon gehouden en nooit meer terug gegeven. En nu ligt dat bandje nog steeds bij mij in de kast. en elke keer als ik het zie liggen voel ik me schuldig.

Dus Pieter, ik heb nog een bandje van je, wil je het misschien terug?




Nu ken ik uiteraard geen 1 nummer van Flotsam and Jetsam, maar volgens mij was het deze lp.

Day 25 - A song that makes you laugh

Day 25 - a song that makes you laugh

Mijn God was wat was ik verliefd op Roddy. Samen met vriendin M naar Den Haag getreind voor Parkpop waar zij op mainstage zouden optreden.

He still makes me laugh

Day 24 - A song that you want to play at your funeral

Day 24 - a song that you want to play at your funeral

Jaren geleden zou ik hier neergezet hebben. Seasons in de sun in de versie van Westlife.Ik heb zelfs bij mijn uitvaartpapieren een briefje gedaan waarop stond; Als ik voor mijn 40ste overlijd dan wil ik graag dat dat nummer wordt gedraaid.

Inmiddels de 40 gepasseerd, dus dat briefje kan weg. Welk nummer dan wel. Na elke uitvaart neem ik me altijd voor om een cd te maken met de nummers die gedraaid zouden moeten worden tijdens mijn uitvaart. Echter, ik ben eigenlijk meer van het hier en nu en nummers die ik nu mooi vind, draai ik zo veel dat ik ze eigenlijk over een jaar al niet meer mooi vindt.
Met uitzondering van 1. Alla luce Del Sole van Josh Groban Dit nummer vind ik zo mooi en als ik het nummer draai dan zie ik helemaal voor me hoe dat zou moeten klinken in een kerk.

en ook hier geldt eigenlijk weer, mijn muzieksmaak is niet echt uitvaartmaterial. Die cd zal ik dan toch echt eens een keer moeten maken. Desnoods elk jaar 1.

Hoe mooi Josh ook live kan zingen. Ik vind de cd versie vele malen mooier dan de live versie, maar dat komt door dat op de cd de muziek veel beter uit komt. Helaas staat die nummer alleen maar live op you tube.
http://www.youtube.com/watch?v=GlaCm6rEubM


Ik ga toch maar het briefje herschrijven en mijn leeftijd opschuiven naar 50 jaar.

Day 23 - a song that you want to play at your wedding

Day 23 - a song that you want to play at your wedding

Kijk, dat is nou iets wat ik nooit, never, never, echt never van mijn leven ga doen...



Stilte....




Maar ja het is een challenge he.

Dit verhaal speelde zich dan ook af in mijn hoofd en vertrouw ik nu toe aan papier en daardoor is het verdwenen uit mijn hoofd #block

Aangezien het merendeel van mijn bruiloftsgasten niet van mijn muzieksmaak zullen houden en het er niet naar uitziet dat ik met die leuke trance dj/producer/leukezanger/songwriter zal gaan trouwen, zal er ook eens iets anders gedraaid moeten worden dan mijn trance, dance, house en happy hardcore.
1 ding, smartlappen en/of andere Nederlandstalige shit zal verboden worden en de eerste de beste die zo'n achterlijke plaat opzet tijdens mijn bruiloft draai ik hoogstpersoonlijk op datzelfde moment zijn nek om. Waarvan akte!.

Wat dan wel..

Onze openingsdans zal een Zouk dans zijn op deze muziek.




Ik stel me een zaal voor, een grote zaal, waar onze vrienden, familie en dierbare collega's met ons dit heugelijke feit vieren! Op het podium geen band, maar (hoe kan het ook anders) een DJ.
Weken voor onze bruiloft hebben mijn hubby-to-be en ik hard geoefend bij Axel en Yvonne op onze openingsdans. Axel en Yvonne gaan voor perfectie, stijl en elegantie en daarom zal onze openingsdans dan ook bijna perfect zijn. Nadat de laatste tonen van het lied en jullie luidruchtige applaus wegebben zal de dansvloer leeg gemaakt worden voor Axel en Yvonne voor een wervelende Zoukshow.
Na de show zal er, indien er animo voor is, ruimte zijn voor een workshop/zoukdansles.

Een voorproefje.....


En weer terug naar mijn bruiloft. Tot in de late uurtje drinken we en feesten we door......of....

hahahaha, wat denken jullie nou zelf. NOT, Dit gaat niet gebeuren, geen bruiloft, geen feest, maar het is altijd leuk om mijn lieve vriendinnetje en haar vriendje te promoten. www.zoukdushi.nl, www.twitter.com/zoukdushi

Day 22 - a song that you listen to when you’re sad

Day 22 - a song that you listen to when you’re sad

Ik luister eigenlijk niet naar muziek als ik verdrietig ben.

Ik ken wel muziek waar ik verdrietig van word, maar als ik verdrietig ben dan luister ik eigenlijk niet naar muziek. Ik zie wel eens dat mensen liedjes relateren aan verdrietige gebeurtenissen, of dat ze hele cd's of cassettebandjes opdragen aan een verloren liefde. En dat vind ik dan altijd heel erg mooi, maar zelf heb ik dat dan niet. Ik ken wel liedjes die ik heel mooi bij situaties vindt passen, zoals ik bijvoorbeeld al in een eerder blog omschreef, What you're made of van Lucie Silvas.

Maar het is ook weer niet zo dat ik niets doe als ik verdrietig ben. Ik doe steevast 3 dingen als ik verdrietig ben en wel in deze volgorde.

De afgelopen weken en toch ook wel maanden hebben zo zijn verdrietige dagen gekend. Maar op die dagen en op de dagen daaropvolgend had ik wel afspraken voor mijn werk. En om dan niet na een afspraak gelijk naar huis of kantoor te rijden zoek ik via mijn Iphone de dichtsbijzijnde autodealer op van het bepaalde automerk wat ik in mijn hoofd heb en rij ik daarna toe.
Ik krijg een kopje koffie en praat met de vertegenwoordiger over de auto die ik voor ogen heb en vraag hem het hemd van het lijf over de auto die ik in gedachten heb. (jajaja ik heb zo mijn eisen).
Tot op heden heb ik echter nog niet de auto van mijn dromen gevonden omdat ik met een luxedilemma zit.
De nieuwe auto die ik ga kopen wordt of
- middenklasser en sportief of,
- de zuinige gezinsauto zonder bpm en wegenbelasting.

Echter in die laatste klasse kan ik geen leuk model vinden. Mede omdat het een stap terug is met betrekking tot wat ik nu rij en die auto's allemaal kleiner qua zitruimte bestuurder zijn. MAAR de keuze van de auto heeft ook te maken met de keus die ik vorige jaar januari heb gemaakt. Proberen zwanger te worden en aangezien ik dat nu nog steeds niet ben, heb ik ook nog geen nieuwe auto. Mocht het echter allemaal lukken dan heb ik al wel een "beste keus", maar echt leuk vinden doe ik hem of haar niet. Zogezegd, luxeprobleem!

Inmiddels ben ik er ook achter dat het shoppen naar een nieuwe auto mij nog niet vrolijker maakt, mede omdat ik DE auto dus niet kan vinden. Maar er zullen ongetwijfeld nog verdrietige dagen komen en er staan nog een aantal bpm en wegenbelastingvrije auto's op mijn lijstje die ik nog moet gaan bekijken.

Na het bezoek aan de autodealer rij ik gelijk door naar het dichtstbijzijnde tuincentrum (nr. 2). Kijk, daar word ik vrolijk van. Van het uurtje dat ik daar rondwandel wordt mijn sad mood al een klein beetje happy mood. Soms koop ik wat planten voor in de tuin of gewoon een zak kattenvoer ;-)

Inmiddels wel wat blijer rij ik naar huis. Is het level nog niet gestegen naar happy mood, rij ik naar AH voor een pizza of ga ik thuis aan de macaroni. Van eten word ik niet blijer (nee de tijd dat ik emo- eter was is ALLANG voorbij) en daarna ga ik dan ook in een lekker bad (nr. 3).
Mijn bad is 1.90 cm lang bij 0.90 cm breed. Heerlijk groot en ik kan daar uren, echt uren in dobberen. ik neem meestal wel wat mee om te lezen, maar meestal speel ik vanuit bad toch alleen maar Angry birds of rummykub op mijn Iphone. En nee nog steeds geen muziek.! Rossig en gerimmpeld stap ik daarna van bad in bed.

En toch zit ik tijdens het verdrietig zijn ook wel eens in de auto. Mijn vinger zoekt dan dit nummer op mijn usb stick op. Ik denk dan aan de video die bij dit nummer hoort en aan hoe BT danst, heerlijk, zo dans ik ook graag en daar word ik dan terwijl ik rij naar de autodealer ook al weer een beetje vrolijker van.

Maar most of all omdat het hier omgaat!

Simply being loved (is more than enough)

Day 21 - A song that you listen to when you're happy

Day 21 - a song that you listen to when you’re happy

Een liedje waar ik naar luister als ik blij ben. Vooral niet te verwarren met een liedje waar je blij van wordt (dag 3).

Lastig, lastig, Er van uitgaande dat ik niet in een constante flow van happiness verkeer, bepaalt mijn vinger wel waar ik naar luister.
Vroeghur stond ik er om bekend dat ik taperecorders at, dwz de taperecorders waren niet aan te slepen omdat ik altijd veel van de cassettebandjes doorspoelde naar het juiste nummer waar ik op dat moment naar wilde luisteren. Herken je het. klik, klik, zzzzzzzzz klik klik klik zzzzzzzzzzzzz klik, klik, klik. oftewel play, stop, rewind, stop, play, stop, rewind, stop, play enz.
Mijn vader heeft zelfs een keer voorgesteld om geen taperecorder/stereoinstallatie van plastic te kopen, want de knopjes braken toch steeds af.

Nu ben ik nog geen spat veranderd. In een happy flow zit mijn wijsvinger nog net niet vastgeplakt aan de shuffle toets van mijn autoradio. Want al staat mijn USB stick dan wel vol met leuke muziek. In een happy flow wil ik niet naar alles luisteren.
Ik heb zelfs verschillende usb sticks en cd s in de auto liggen, al naar gelang my mood. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik toch meestal blijf hangen bij de USB waar de laatste gedownloade (gekochte) nummers opstaan. Ook kan ik een gehele autorit met mijn vinger shufflen en dan bij de bestemming aankomen en toch niet dat nummer hebben gehoord waar mijn vinger naar op zoek was. Om vervolgens op de terugweg (allang de mood van de heenweg vergeten) het tweede nummer te zijn wat ik krijg te horen.

In a happy mood sla ik steevast de nummers over van Josh Groban. Die maken me aan het huilen en daar heb ik nou net geen zin in. Mijn cd's van Step, Atomic Kitten en Abba draai ik als ik in een meezing mood ben.

Linkin Park komt voorbij als ik op de terugweg ben van een vervelende kwestie of gesprek.

En K3 komt langs als de kids achterin de auto zitten.

En mijn laatst gekochte en favoriete nummers staan op de USB stick die ik dus het vaakst draai.
Het was moeilijk kiezen tussen de onderstaande en Loves comes again van Tiesto in de Mark Norman remix. Maar als ik denk aan het afgelopen werkweekend was dit het nummer die mijn vinger het vaakst zocht in de auto en had ik het daarom altijd in mijn hoofd. EN eigenlijk maakt de stem van Christian Burns mij altijd nog meer happy. En vanaf 2.32 is het gewoon kippevelstemmuziek (Ooohhooo)

Day 20 - A song that you listen to when you're angry

Day 20 - a song that you listen to when you’re angry

Waar luister ik naar als ik boos ben. Hmmmmm. Boos, wat is boos zijn eigenlijk. Ben ik eigenlijk wel eens boos. Ik geloof dat ik wel boos en verdrietig kan zijn. Alleen boos ben ik geloof ik nooit. Net zoals ruzie hebben, lukt me ook niet. Ik heb wel eens gezegd dat ik niet weet wat ruzie is en dat het me niet geleerd is om ruzie te maken.

Zo kan ik me namelijk ook niet herinneren dat mijn ouders wel eens boos waren op elkaar, laat staan dat ze ruzie hadden. Inmiddels zijn ze dit jaar 45 jaar getrouwd. Ik heb het wel eens gevraagd of ze dan nooit boos waren of ruzie hadden. Oh jawel hoor zei mijn moeder, maar dat deden we nooit in het bijzijn van jullie. Kijk dat hebben ze dan goed gedaan. Met mijn broer had ik het er gisteren nog over. Broertje lief, ook hartstikke lekker single, en ik gaan vaak samen naar de film. Wij hebben ook nooit ruzie en gaan zelfs met elkaar op vakantie, ook dan hebben we nooit ruzie. Uren kunnen we naast elkaar in de auto, vliegtuig, hotel of balkon zitten, zonder onaangename stiltes. Vier handen op 1 buik, maar toch elkaars uiterste.
Toch vertelde hij me gisteren dat hij nog wel een ruzie kon herinneren. Ik had zijn potje lijm gejat en dat kwam hij terughalen. Ik heb hem toen bedreigd met een niet nader te noemen voorwerp! en toen sloeg hij mij een blauw oog. Ik herinner me dat hij mij wel eens een blauw oog heeft geslagen, dacht alleen dat per ongeluk was en dat dat voortkwam uit een robbertje stoeien ....

Ook nu, terwijl ik dit zit te typen, denk ik hard na wanneer de laatste keer was dat ik echt boos was. Ik denk dat het gewoon niet in mij zit.. boos worden. Zelfs als ik een beetje kwaad ben, ben ik dat na een nachtje slapen al weer vergeten. Rancuneus zal ik dan ook nooit zijn of worden, want ik ik relativeer alles. Maar als ik echt boos zou zijn dan denk ik dat ik hier naar zou luisteren, ook vanwege de tekst, maar vooral hard meezingen en met iets gooien. Lijkt me heerlijk...
Zucht, ik wou dat ik boos kon worden.

Day 19 - a song from your favorite album

Day 19 - a song from your favorite album

Dat kan er maar 1 zijn.

Ik heb hem als lp, als cassettebandje, als cd en tegenwoordig staan ze allemaal in mijn Itunes playlist en USB stick voor in de auto.

De lp stamt uit 1984 en stuk voor stuk zijn het beauty's van nummers.

Everything but the girl - Eden

"Each and Everyone"


"Bittersweet" (Thorn)
"Tender Blue" (Watt)

"Another Bridge"


"The Spice of Life" (Thorn)
"The Dustbowl" (Thorn)
"Crabwalk" (Watt)
"Even So" (Thorn)
"Frost and Fire"
"Fascination" (Thorn)
"I Must Confess" (Watt)
"Soft Touch" (Watt)

Day 18 - A song that you wish you heard on the radio

Day 18 - a song that you wish you heard on the radio


Zoals al eerder gemeld, luister ik weinig naar de radio. Maar als deze beauty's op een radiozender te horen zijn, dan ben ik fan.

New Order - blue Monday


The Cult - she sell sanctuary


Aphaville - Big in Japan.


Joy Division - love will tear us apart.
http://www.youtube.com/watch?v=qHYOXyy1ToI&feature=fvst


Depeche Mode - blasphemous rumours



The cure - A forest

Day 17 - a song that you hear often on the radio

Day 17 - a song that you hear often on the radio

Tja dat is een lastige aangezien ik geen radio luister. Tenminste niet de doorsnee radio zenders die in Nederland uitgezonden worden. Veel te veel gepraat en Sky radio is niet echt my cup of tea (m.u.v. de kerstperiode dan).

Ik luister alleen maar internet radio en dan wel naar www.shoutdrive.com. Dit is een Amerikaanse internetzender waarop alleen maar "hoe kan het ook anders" dance op te horen is. EN er wordt niet gepraat :-)

Toen ik nog in Rotterdam woonde en een blauwe maandag in Hoofddorp werkte had ik altijd Fresh FM op staan. Zo tegen de A13 aan kon ik hem goed ontvangen en als ik naar Utrecht moest dan had ik vanaf Bodegraven goede ontvangst.
Nu in Breda kan ik hem alleen maar ontvangen via internet en als ik naar Utrecht rij dan wil ik bij Vianen nog wel eens de USB stick uitzetten en luisteren naar Fresh FM.

X FM is goed te luisteren na Tilburg. Maar die draaien sinds 2009 ook meer andere soorten muziek dan dance en dan schakel ik meestal weer terug naar mijn USB stick.
Op vrijdagavond na een avondje Zouk luisterde ik altijd naar Tiësto's club life op 538, maar dat was ook alleen maar omdat het Tiësto is. Ben benieuwd hoe het komende vrijdagavonden zal zijn, want dan gaat Armin op dat tijdstip draaien.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik de afgelopen weken een paar keer naar 3 FM geluisterd heb, maar dat kwam omdat die week Tiësto en Diplo's C'mon 3fm's Megahit was en ik wilde luisteren hoe vaak die voorbij kwam.

De nummers die vaak gedraaid worden op Shoutdrive heb ik geloof ik al neergezet bij songs you can dance to. Dus dan ga ik maar voor het nummer wat ik hoor op de radio als ik op het secretariaat bij de meiden ben.

En het grappige is dat mijn broer mij dit liedje voor de eerste keer heeft laten horen.

Day 16 – a song that I used to love but now I don’t

Day 16 – a song that I used to love but now I don’t

De eerste keer dat ik dit nummer hoorde was ik helemaal perplex. Wouw wat een heerlijke stem had die man. Gegoogled, gedownload en helemaal grijsgedraaid. Nou bleek dat die zanger ook zanger was van een band en die band heet HIM. Vervolgens zonder luisteren alle cd's gekocht, want tja hij had zo'n lekkere stem.

Oke, dat geld had ik net zo goed door de wc kunnen spoelen. En vervolgens heb ik dit nummer ook nooit meer gedraaid.

Day 15 - A song that describes you

Day 15 - a song that describes you

If I explore the heavens,
or if I search inside.
It really doesn't matter
as long as I can tell myself
I've always tried.

I will move on

Day 14 - a song that no one would expect you to love

Day 14 - a song that no one would expect you to love

Dacht ik toen ik begon nog erg eenzijdig te zijn met mijn muzieksmaak, maar ondertussen moet ik toch bekennen dat dat niet zo is. Al luister ik tegenwoordig dan wel naar dance/trance en happy hardcore. De nummers waar ik herinneringen aan blijk te hebben, vallen niet onder die categorie en dat klopt natuurlijk wel. Dance/trance enz. is van nu. Mijn herinneringen aan muziek zijn van vroeger. Dus zou je kunnen zeggen dat niet mijn muzieksmaak te eenzijdig is, maar dat mijn leven te eenzijdig is geworden. Maak zodanig weinig mee dat ik er in ieder geval geen muziek aan kan relateren. (heeft nu grote schik in haar zelf).


Tja waar zou ik jullie eens mee kunnen verrassen. Mijn voorliefde voor een bepaalde genre heb ik al verteld en de afgelopen dagen hebben jullie mijn gevoelige kant (ahum) met Lucie Silvas en Josh Groban ook kunnen ontdekken. En toch is er een categorie muziek uit mijn tienerjaren die nog onbesproken is, 2 eigenlijk.

In 1985 begonnen mijn stapjaren en dan niet naar een discotheek of zo, nee wij gingen naar de The Sign of Times in Brielle. The Sign zoals het altijd genoemd werd, was een New Wave tent, met Ardy en Quentin achter de draaitafel. Ik was groot fan van Depeche Mode, The Cure en The Smiths.
Maar die liefde voor New Wave werd al gauw liefde voor Rockabilly en Psychobilly.


De ouders van vriendin M waren grootte liefhebbers van muziek uit de jaren 50 en 60 en er was zelfs al een Volvo Amazone gekocht voor vriendin M waar ze, zodra ze haar rijbewijs had in, mocht rijden. Haar vader knapte die op. Echter de Volvo Amazone is een stille (vroege!) dood gestorven. We hebben er nooit in gereden. Mijn eerste concert was wel dat van The Cure in Ahoy en Depeche Mode heb ik ook diverse malen gezien, maar wat jullie waarschijnlijk niet verwachten is dat ik ook een verwoed fan was van Rockabilly en Pschychobilly muziek. Restless, Keytones, Guana Batz, The Keytones , Crackle Rattle Bash en onze favoriet Batmobile. Vaak waren er bij Nighttown buiten en in Rotown binnen kleine concerten gegeven door de diverse rockabilly en psychobilly bands. Regelmatig gingen we daar naar toe. Sowieso moesten we voor de LP's altijd naar Rotterdam. Alleen Midtown Records en nog een andere platenzaak uit Rotterdam verkochten dit genre. Ik kan me herinneren dat we ook wel eens weekenden naar Rosmalen gingen. Vriendin M haar ouders stonden daar vaak op de jaren50/jaren60beurs en wij gingen dan mee voor de miniconcerten van de rockabillybands.



A song that no one expects you to love.

Day 13 - a song that is a guilty pleasure

Day 13 - a song that is a guilty pleasure

aha a guilty pleasure.

Ik zou hier natuurlijk een heel pleidooi kunnen houden over mijn voorliefde voor boybands, (New kids on the block, Backstreet Boys, Westlife, East 17. En naar welke concerten ik ben geweest (Westlife), maar dat doe ik niet :-) Ben ze ondertussen ontgroeid en "volwassen" geworden. Daarom heeeel iets anders. In mijn eerdere blogs heb ik al gesproken over lekkere en leuke mannen en die zouden zomaar met hun stem en dus hun liedjes ook zomaar onder deze challenge dag kunnen vallen. ;-)

Maar vandaag gaat het om a song that is a guilty pleasure en dat is voor mij Solex (close to the edge) van Michael Woods en de videoclip die wat mij betreft daar bij hoort, draait alleen maar in MIJN hoofd ;-)

Do you feel for me what I feel for you
Now you're turning on this electricity
Running through my veins, pulse begins to race
Come and satisfy my curiosity
Keep imagining what it would be like
Got the power to make this reality
You're so close to me, almost taste you're lips
Flying high, cant u feel its intensity

Only one way to go when you're on the outside looking in
Tell me what I need know
Don't recognize my own reflection when I am in this state of mind
State of mind

are u reading me like I am reading u
are we transmitting on a new frequency
hear it loud and clear
message understood
chain reaction cause we gotta chemistry
now I'm standing here with my world below
body's shaking is this how its meant to be?
but I' not afraid cause I'm not alone
hear u breathing I feel u inside of me

Day 12 - A song from a band you hate

Day 12 - a song from a band you hate

Haat, ik heb niets met het woord haat. Ik haat niemand, ik haat niets en ik hou niet van het woord haat.
Ik doop deze challenge dan ook om tot A song from a band I don't like. Een liedje van een band waarvan ik niet hou.

En dat is Blof.

Ik heb helemaal niets met Blof. Ik ga dan ook niet zoeken naar een liedje wat ik niet leuk vindt. Ik vind de hele band niets. En ik ga ook niet zoeken naar een liedje, omdat ik dan eerst moet luisteren naar hun liedjes en ik vind ze allemaal niets.

Als ik met collega M uit Zeeland op pad ga om te flyeren of een andere werkgerelateerde afspraak, draait hij altijd Blof in zijn auto. Na de 2de keer toch maar vriendelijk verzocht om een andere muziekgenre, als hij wil dat ik met hem meeblijf rijden. (wat hij uiteraard deed).

Maar tot mijn schaamte moet ik wel bekennen dat ik wel in het bezit ben van een CD van Blof. Gekregen, dat dan weer wel.

Day 11 - A song from your favorite band

Day 11 - a song from my favorite band

Tegenwoordig heb ik geen favoriete band meer, alleen maar favoriete dj's en zangers.
Ik was totdat de laatste cd uitkwam fan van Jamiroquai. Ik heb zelfs mijn Britse korthaar kat vernoemd naar de zanger Jason Kay (JK) en praat dan ook alleen maar engels tegen mijn kat JK.

Alle concerten van Jamiroquai die in Nederland en Belgie gehouden zijn ben ik geweest. Dat betekende meestal dat we 2 keer in dezelfde week of dezelfde maand gingen. Ik, mijn vriendin M en haar vriend E. In Brussel (of was het nou Rotterdam) heb ik hem toen zelfs nog aangeraakt pffff en hij is klein….. wat is hij een kabouter zeg. De laatste keer dat we hem gezien hebben was bij het North Sea Jazz festival in Rotterdam. En dit jaar komt hij weer naar Rotterdam en Brussel. 13 april in Rotterdam. Inmiddels is de longtime vriendschap met vriendin M over maar heb ik toch 2 kaarten gekocht omdat ik vond dat dat moest. MAARRR ik vind de laatste cd echt bagger. Ik kan er niet naar luisteren. Dilemma dus. Ik ga denk ik wel en mocht iemand met me mee willen, je bent hierbij uitgenodigd. Het mooiste nummer van Jamiroquai vind ik King for a day en dat heb ik dan ook.......

Oh crap, ik ga voor Linkin Park, hoe kan ik die nou vergeten. De muzikale band tussen mijn broer en mij is Linkin Park. Hij gaat daarna voor de Hardrock en de punk en ik voor de hardcore, trance en dance. Het is jammer dat deze band alle landen om ons heen aandoet met concerten en niet Nederland en/of Belgie. Dat is nou een concert waar we samen naar toe zouden gaan.

En toen, en toen, en toen,…….. kwam er tweet van Linkin Park dat ze op 30 juni op Rock Werchter staan. Belgie dus. Two tickets zijn already in the pocket. Hotel geboekt (te oud voor de camping van het festival). Twee daagjes vrij. Broer en ik gaan weer samen op pad. ROCK ON!!!!

Linkin Park heeft vele mooie nummers maar het nummer wat ik voor vandaag kies is New Divide.




Overigens vinden wij dat de laatste cd van Linkin Park ook niet 1 van de beste is, maar dat weerhoudt ons niet om niet te gaan. Als Feyenoord even een seizoen wat minder speelt, zijn we tenslotte ook geen fan af.

Day 10 - a song that makes you fall asleep

Day 10 - a song that makes you fall asleep

Dan denk ik al gauw aan de nummers die op mijn ipod staan voor mijn massagepraktijk. Daar zet ik graag nummers op waarbij de cliënt kan ontspannen en eventueel van in slaap kan vallen. Maar ja het is niet de bedoeling dat ik als masseur in slaap val, dus vallen die nummers af. Ook omdat er soms ook wel een stevige beat onder zit (express uitgekozen zodat IK niet in slaap val).

Ik moet hier wel erg hard over nadenken omdat er weinig tot geen nummers zijn waarbij of waarvan ik in slaap val. Tot ik van de week bij acupunctuur lag en daar meestal slaap met mijn iphone op. Tja maar waar luister ik dan ook al weer naar. Meestal Josh Groban, maar die komt al bij diverse andere challenge dagen voorbij. Deze week ben ik echter in slaap gevallen tijdens de Soundtrack van de film TRON; Legacy. Ik had de soundtrack al gekocht voordat ik de film zag en voor mij maakte dat de film veel en veel beter. Al vond mijn medefilmgenoot het maar een flutfilm en werden we beiden niet lekker tijdens het kijken. Toen ik de film zag en nog steeds als ik naar de soundtrack luister werd mij het opeens duidelijk wat er jaren geleden in onze Atari spelcomputer en onze 1 ste computer zat. Onze eerste computer, weet je wel zo'n ontiegelijk groot bakbeest waar nog een floppy disk in moest en waar de cursor bleef knipperen als je de computer aanzette. Dan typte je in C:/dos en er vloog van alles over je scherm. Deze film bevestigt voor mij wat er in mijn computer zat, dit gebeurde gewoon in mijn computer, dat hele Tron gedoe. Echt waar. En ik zweer het, als je luistert naar het nummer "Rinzler" is het alsof je Atari spelcomputer weer tot leven komt.

Maar we dwalen af. Tegenwoordig val ik dus in slaap bij Daft Punk en ook bij onderstaand nummer dus, al wiebelend met mijn voeten op de tafel.

Day 09 - a song that you can dance to

Day 09 - a song that I can dance to

Ook hier zou ik een groot deel van mijn Itunes playlist naar toe kunnen kopiëren.
maar ik ga er geen woorden aan vuil maken en een top tien of zo (willekeurige volgorde)van maken. Over goeie dans muziek moet je niet lullen, daar moet je op dansen.

Markus Schulz; Rain


David Guetta/Tocadisco ft Chris Willis


Marcel Woods; Inside me (Club Mix)


Hardwell/Tiësto; Zero 76


Laidbackluck featering Jonathan Mendelsohn; Till Tonight(Spencer and Hil on board leg)



Kaskade featering Dragonette; Fire in your new shoes


Marcel Woods; Champagne dreams
object width="425" height="349">

BT ; The Emergency (Dave Aude Radio Edit)

Day 08 - A song that you know all the words to

Day 08 - a song that I know all the words to

Nou zit ik verdorie al op dag 8 en met uitzondering van dag 1 heb ik nog helemaal niets kunnen laten horen van mijn favoriete dance en trance nummers. Zal het er dan nu van komen?

Tja een nummer waarvan je alle woorden kent. Hahaha appeltje eitje, dat zijn ze allemaal en om nou niet gelijk mijn hele itunes playlist te kopiëren heb ik een nummer uitgezocht waarvan ik gewoon vind dat jullie hem moeten horen.

Op dit moment zijn de mooiste, lekkerste en leukste mannen van mijn leven BT en Christian Burns. Uiteraard zoek ik altijd mannen op die onbereikbaar zijn en deze mannen zijn niet alleen onbereikbaar maar ook nog eens beroemd en hebben de mooiste stemmen van dit moment. Nou vind ik wel meer beroemde mannen mooi, leuk en lekker en wonen sommige zelfs dichterbij dan deze 2, maar dit is mijn top 2 en zij zingen. Zij zingen ook samen maar dan weer niet op youtube. Dat is dan wel weer jammer. Ik was eerst van plan om hier 2 video's te plaatsen, maar volgens mij komt BT later nog aan de orde, dus voor nu alleen Christian Burns.

Anywees het ging om het nummer waar ik alle woorden van ken en dat is in ieder geval deze......

Day 07 - A song that reminds you of a certain event

Day 07 - a song that reminds me of a certain event

Tja over deze challenge heb ik even moeten nadenken, want hoe vertaal ik event. Vertaal ik event als een evenement, een concert bijvoorbeeld of iets wat ik heb meegemaakt tijdens mijn werk, mijn leven of de vakantie. Ik heb besloten event te vertalen als gebeurtenis.

De afgelopen jaren heb ik vriendschappen verbroken omdat dat op dat moment beter was voor mij. Vriendschappen en relaties zijn 2 richtingsverkeer, geen 1 richtingsverkeer. Sommige vriendschappen zijn hernieuwd, de meeste niet.

Een vriend van mij zei ooit.
“Toevallig kruisen onze paden nu, volgend jaar gaan we misschien elk ons eigen weg weer”.

Ik vond het zo erg dat hij dat zei, hoe kun je nu midden in een vriendschap zeggen dat het volgend jaar misschien wel anders of over is. Ik was daar een paar dagen van van slag en heb dat nooit helemaal los kunnen laten. Nu 5 jaar later begrijp ik wat hij bedoelt en het klopt, maar toch zal ik dit nooit tegen mijn vrienden zeggen.

Lucie Silvas verwoordt in haar What you’re made of precies hoe ik me voel als ik me niet prettig meer voel in een vriendschap of relatie. Ik vind dan ook dat dit lied symbool staat voor mijn verbroken vriendschappen en verbroken relaties.

The words says it all.

I hear you talking, but your words don't mean a thing
I doubt you ever put your heart into anything
It's not much to ask for, to get back what I put in
But I chose the waters that I'm in

And it makes no difference who is right or wrong
I deserve much more than this
'Cause there's only one thing I want

If it's not what you're made of
You're not what I'm looking for
You were willing but unable to give me anymore
There's no way,
You're changing,
Cause some things will just never be mine
You're not in love this time...but it's alright.

Het is goed zo.....

Day 06 - A song that reminds you of somewhere

Day 06 - a song that reminds me of somewhere

Al weer zo'n lastige. Ook bij de somewhere velen mooie herinneringen. A trip to memorylane zeg maar.

Zoals elk jaar zijn zomerplaat heeft, zo heeft een vakantie bij mij wel muziekherinneringen. Een greep.

Heaven must be missing an angel doet mij eigenlijk denken aan een someone en een somewhere, aan jeugdvriendin J en aan de geweldige week die wij hadden als 16-jarige in de herfstvakantie in Center Parcs de Eemhof. Hihihi ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik denk aan die week.

Zo verbindt mijn vakantie met vriendin M naar Jamaica; Ace of Base met All that she wants en Shabba Ranks's Mr Loverman met elkaar en het daaropvolgende reggaefestival wat gehouden werd in Rotterdam met Shaggy en Bitty Macclean.

Mijn vakantie naar Australie met vriendin M is onherroepelijk verbonden met alle hardcore cd's die nog in mijn kast staan. In Australië reden we met een auto van Melbourne naar Sydney en alle opnamen die onderweg vanuit de auto of naast de auto zijn gemaakt, hoor je hardcore muziek je hoort niets van wat wij zeggen. Luister maar eens naar So van The Nightraver . Wat een teringherrie.
http://www.youtube.com/watch?v=dZ8HVmwoKv0

De Shadows staan voor mij gelijk aan wintersport met mijn ouders. Das een hele rare ik weet het. Maar onder de filmpjes van de wintersport zette mijn vader altijd steevast muziek van The Shadows.

All around the world en The Revolution van Nightraver + DJ Trevor + Mc Cyclone oh wat brengen die happy memories met zich mee. Nightraver was de DJ van Alcazar en ondanks de bitches van luv 4 luv een geweldige danstijd daar gehad. 4 uur achter elkaar dansen was piece of cake voor ons en deze nummers waren dan wel het hoogtepunt voor ons. Ik kan hier nog steeds niet stil op blijven staan en moet even "housen" en jawel ik kan het nog steeds. hihihihi (gaat gelijk maar weer op de usb stick voor in de auto).

Vanaf vorig jaar januari rij ik zeker 2 tot 3 keer per maand naar G te E. Deze rit en hetgeen daaruit voortvloeit zal altijd verbonden zijn met Loves comes again (feat BT) en In the dark (feat. Christian Burns) van Tiësto. Niet zo zeer vanwege de tekst, maar omdat ze vanaf het begin op mijn usb stick staan in verschillende versies en ik onbedaarlijk hard op meebler in de auto.

Ik kom langzaam toe aan a song that reminds me of somewhere. Ik kan niet anders bedenken dat dat somewhere Alaska moet zijn. In mijn herinnering heb ik ooit een video gezien van het nummer Eagle van Abba waarin een American Eagle vliegt. Dat was voor mij Alaska, zo heb ik dat altijd ervaren. Mijn videofilm over de vakantie naar Alaska begint met dit nummer. Wil je de vakantie avonturen terug lezen dan kan dit onder blogarchief 2009 daar staat een link naar de website.
Toch wordt het niet dit nummer. Ook Pink en Anouk zijn onomwonden verbonden met de vakantie in Alaska. Niet dat we Anouk op de Amerikaanse radio hoorde, maar wel Pink en bij elk nummer van Pink zei mijn broer Pieter, dit ehhhhh is toch Anouk....Ja hoor Pieter, maar dan wel de Amerikaanse. Hahahaha. De video van Alaska staat vol met nummer s die me herinneren aan de vakantie in Alaska. Maar die worden het allemaal niet. Het nummer wat ik gekozen heb is de titelsong van de serie Whale Wars. Tijdens onze vakantie zaten Pieter en ik in een Sparesort in Fairbanks toen alle afleveringen van seizoen 1 en 2 van Whale Wars achter elkaar uitgezonden werden. In Nederland was deze serie toen nog niet op tv. We hebben heel de dag op ons mega hoge queenqueensize bed tv gekeken en haast alle afleveringen gezien. We zijn er even tussenuit geweest voor een korte excursie. Gevalletje qualitytime met broer. In een latere excursie hebben we daadwerkelijk ook walvissen gezien. Machtig mooi! Overigens staat onder de videobeelden van de walvissen uiteraard het nummer van de Smashing Pumpkins.

Daarom draag ik deze blog op aan mijn broer Pieter, de liefste, de geweldigste en soms de onuitstaanbaarste broer van de wereld. Onze vakanties zijn geweldig. En aan Alaska, het mooiste en fijnste land ter wereld.



Overigens het beste nieuws van de afgelopen weken is natuurlijk dat de Japanners gestopt zijn met het doden van walvissen. Go Sea Shepards Go

Day 05 - a song that reminds you of someone

Day 05 - a song that reminds you of someone

Voordat ik begon aan deze challenge, was deze dag de dag die mij bezighield. Terwijl ik voor mijn werk van a naar b reed en weer terug of zelfs eerst nog naar c en vervolgens weer naar a werd mijn hoofd gevuld met herinneringen Lastig om te ordenen, daarom heb ik dit blog in fase's geschreven omdat er zoveel herinneringen zijn aan mensen gerelateerd aan nummers.

Bakerstreet van Undercover doet mij namelijk denken aan Hem van HIJ. HIJ als in herenzaak (de mannelijke ZIJ) en Hem als in verkoper bij de HIJ in Hellevoetsluis en mijn heimelijke liefde op zaterdag avond in Cas (Casablanca in Rockanje). Vriendin M en ik gingen vaak naar Hellevoetsluis om "te winkelen", en liepen dan tig keer langs de HIJ om een glimp van hem op te vangen. Wat uiteraard absoluut niet opviel. Hahahaha. Zeker omdat er eigenlijk geen f....k te winkelen viel in Hellevoetsluis.

Luv 4 luv van Robin S doet me altijd denken aan de bitches van Alcazar in Puttershoek. Als dit liedje begon hadden de bitches een bepaald dansje, wat wij vervolgens altijd nadeden in een iets andere versie, de schop of trap variant. Zelfs als ik dit liedje in de auto op de radio hoor dan moet ik het even doen, waarbij het niet altijd bevorderlijk is voor het verkeer achter mij dat ik mijn voet van mijn gaspedaal haal.

Flappy van Youp van't Hek is onvoorwaardelijk verbonden aan mijn vader. Traditie getrouw houden wij elke kerst een wedstrijd wie het eerst "flappy" op de radio hoort, belt de ander en zegt niets maar zet de telefoon voor de speaker van de radio. Zo had ik in 2009 een voicemail van mijn vader met dit liedje. 2010 heb ik gewonnen. In mijn omgeving weten ze van deze tik en ik kreeg dan ook op 11 december, terwijl ik in de auto zat, een smsje van collega J dat Flappy nu op Sky radio was. Zender gezocht, nummer ingetoetst en luisteren maar. En om dit nog verder te illustreren. Na het lezen van mijn blog over dag 2 ging zaterdag de telefoon, mijn vader belde, of eigenlijk, Don Mercedes belde met Rocky.....

My baby you van Marc Anthony is verbonden aan mijn (nog) ongeboren dochter.

Maar A song that reminds you of someone gaat over M. M is 1 van mijn eerste (onbeantwoorde) liefdes geweest. Vriendin M en ik noemde hem Coconut, zoals we voor elke leuke jongen een bijnaam hadden. Want dan konden we lekker over ze lullen terwijl ze naast je stonden!!. Zo hadden we bijv. een Daan, een Jeroen, een Hij, een Johnny, een Mr Vain en een Sesamstraat .
M of Coconut, genoemd naar de kroeg/gelegenheid waar we hem ontmoette, vond ik een fascinerende onbereikbare jongen. Ik zou hem nu omschrijven als een surferdude. Dik blond krullend haar tot in zijn nek en een beetje mollig, tenminste hij was wat gezetter dan de gemiddelde jongen. De eerste keer dat ik hem zag, danste hij (en oh wat kon hij geheimzinnig, fascinerend en goed dansen) op Big fun van Innercirle. Tenminste dat was mijn herinnering. Gezien het jaartal (1988) kan dat niet, ik was volgens mij jonger toen ik voor hem viel. Maar dat terzijde.
Ik heb een ander nummer gekozen wat ik onherroepelijk verbind aan M en dat is Missing van Everything but the girl. In de jaren dat ik verliefd op hem was en de jaren daarna zag ik hem afglijden in de drugs. Van een mooie mollige jongen werd hij een magere schichtige drugsverslaafde. Op zijn 20ste zag hij er al uit als een afgeleefde 40tiger aan drugs. Ik heb nog nooit zo'n passende songtekst gevonden op een situatie of een someone, zoals dit nummer. Als ik dit liedje hoor, zie ik mijzelf uit de bus stappen, zijn straat doorlopen en verwonderend voor zijn ouderlijk huis afvragen waar hij gebleven is en wat er van je geworden zal zijn. Ook staat dit nummer voor liefde en de tijd waarin ik leefde, zoals ik never nooit meer gevoeld hebt. Missing.

Voor M. Wherever you are.

Day 04 - a song that makes you sad

Day 04 - a song that makes you sad

To where you are van Josh Groban maakt mij verdrietig op alle momenten van de dag.
De tekst maar ook de stem van Josh maakt het zo gevoelig dat er vaak een traan over mijn wang druppelt. Als ik in de auto rij en dit liedje komt, dan shuffle ik gauw naar de volgende, omdat ik weet dat het mij zo verdrietig kan maken.

Vorige week is plotseling onze lieve vriendin Mehri overleden. Mehri ken ik via vriendin Janet. Mehri heeft een tijdje samen met haar dochter Rachelle bij Janet en Paul ingewoond en aangezien ik bij Janet in de tijd dat ik ook in 010 woonde bij het meubilair hoorde kwam Mehri in mijn leven. Daarom draag ik deze blog en dit liedje op aan Mehri en ook een beetje aan Janet. Lieve Janet, de komende tijd zal moeilijk voor je zijn, maar weet dat ik er altijd voor je ben en klaar zal staan. Ik hou van jou.

Mehri, morgen nemen we voor de laatste keer afscheid van je. Veel te vroeg ben je vorige week plotseling van ons heen gegaan en heb je ons ontreddert achtergelaten. Mijn hoofd zit vol met herinneringen aan je, maar Ik vind het moeilijk te verwoorden wat ik voel, daarom draag ik To where you are van Josh Groban aan jou op.

Day 03 - a song that makes you happy

Day 03 - a song that makes you happy

Er is maar 1 iemand van al mijn house, trance en dance idolen waar van ik ga smilen en dat is mijn happyhardcore buddy Scooter.

Elk nummer op zich is een feestje en ik las ergens; "If Scooter (H.P. Baxxter) says "Yeah!" in a song, you're guaranteed of a quality track"
en daar ben ik het helemaal mee eens. Na zijn Yeahhhhhh ga ik meestal uit mijn dak, maar allemachtig probeer maar eens een nummer uit te zoeken van deze mannen die mij laten lachen.

Het lachwekkenste van Scooter?, dat de nummers echt nergens over gaan. Neem nou; How much is the fish? of The question, What is the question? Ook lachwekkend is de reclame onder elke scooter video, Scooter verzekeren, of scooter huren? hahahaha
Het was close call tussen The question, what is the question? (how do you do) vanwege het uitermate heerlijke voetenwerk http://www.youtube.com/watch?v=l_dWXkq2SR4&feature=related) en Ti Sento.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Scooter versie van Ti sento. Het origineel (1985) klonk al lekker in mijn staptijd en aangezien ik aan die tijd hele goede herinneringen heb, kies ik voor dit nummer . Maar moge het duidelijk zijn, ALL songs of Scooter makes me happy.

Day 02 - your least favorite song

Day 02 - your least favorite song

Als rasechte regio 010-er woon ik dan wel in Zero 76 maar de komende weken mogen wat betreft overgeslagen worden. Carnaval! Afschuwelijk. Ik, van boven de rivieren, weiger dan ook mee te doen aan alles waarop maar een polonaise gelopen kan worden.

Steevast bij elke bruiloft of feest waar de 1ste tonen van een Nederlandstalige smartlap ten hore wordt gegeven, stap ik resoluut van de dansvloer af. Vroeger vluchtte ik bij de eerste tekenen van een polonaise naar de wc. Nu blijf ik staan aan de zijkant en weiger met trots mee te doen.
Nee smartlappen, carnaval en eigenlijk veel Nederlandse nummers zijn niet aan mij besteed en nu nog kan geen Nederlandstalig lied mij bekoren.

Vroeger al, opgegroeid in de 80ties, was ik al geen fan van Doe Maar, Toontje Lager of Frank Boeijen (Oh ja die van Linda, Linda, ik heb er nog nachtmerries van) Al moet ik zeggen dat de laatste ook erge mooie nummers heeft geschreven zoals Kronenburg Park en Zwart-wit.
Op zich is dat best wel vreemd als je bedenkt dat de zondagse uitjes met mijn ouders in de jaren zeventig bestonden uit eindjes rijden met de auto en de radio stond dan steevast op Radio Noordzee, jawel een zender met alleen maar Nederlandstalige muziek. Uit die tijd stamt dan ook het nummer wat ik gekozen heb voor mijn minst favoriete nummer. Niet omdat de auto ritjes niet fijn waren, daar heb ik goede herinneringen aan. Maar omdat ik op de achterbank altijd zachtjes zat te huilen bij dit nummer ... en waarom... ik weet het nog steeds niet.

Overigens een aantal jaren gelezen, hoorde ik dit nummer bij vriendin Janet. Zij had een cd waar dit nummer op stond en in mijn joligheid (en de hoeveelheid breezers die wij al achter onze kiezen hadden) zette ik het nummer op. En wederom barstte ik uit in huilen en net weer bij het zoeken op Youtube.

En daarom is dit nummer mijn minst favoriete nummer omdat het mij als zeven of achtjarige al liet en nu nog steeds laat huilen zonder dat ik weet waarom. Zucht

Day 1 My favorite song; Tomorrow by Marcel Woods

Day 1 My favorite song


Oke, ik heb me toch ook maar laten verleiden om mee te doen met de 30 day song challenge. Ik vond/vind eigenlijk dat mijn muziek smaak te eenzijdig is voor deze challenge, maar hé het heet tenslotte een challenge.

Ik zal het gelijk maar verklappen. Ik ben een groot groot groot fan van trance en dance en daarmee gelijk gezegd dat ik eigenlijk andere muziek niet mooi vind. Tenminste dat dacht ik.... Ik volgde de blogs van Martin, van Maartje en toen kwamen Tanja en Laetitia erbij en ik merkte bij mezelf dat mijn gedachten tijdens het autorijden ook gingen naar wat is mijn favoriete liedje, welk band haat ik en wat ga ik draaien op mijn bruiloft (duhhh, dat wordt een mooie blog). Dus ik neem de challenge aan en begin vandaag met

Dag 1 - Mijn favoriete nummer

Ja daar hoef ik niet moeilijk over te doen. Dat is Tomorrow van Marcel Woods. Ik heb dit nummer geloof ik in 10 verschillende versies (Radio mix, Russo remix, Scot project remix, Original enz) staan op mijn Iphone, Ipod en USB stick voor in de auto. Maar mijn favoriet is de remix van Armin van Buuren (A state of trance). Bij 3.44 seconden gaat bij mij het volume op voluit en barsten de ruiten uit mijn auto.

Ik moest even zoeken op you tube want er bestaat geen officiele videoclip van. EN ik moest uiteraard op zoek naar de juiste versie.