Day 23 - a song that you want to play at your wedding
Kijk, dat is nou iets wat ik nooit, never, never, echt never van mijn leven ga doen...
Stilte....
Maar ja het is een challenge he.
Dit verhaal speelde zich dan ook af in mijn hoofd en vertrouw ik nu toe aan papier en daardoor is het verdwenen uit mijn hoofd #block
Aangezien het merendeel van mijn bruiloftsgasten niet van mijn muzieksmaak zullen houden en het er niet naar uitziet dat ik met die leuke trance dj/producer/leukezanger/songwriter zal gaan trouwen, zal er ook eens iets anders gedraaid moeten worden dan mijn trance, dance, house en happy hardcore.
1 ding, smartlappen en/of andere Nederlandstalige shit zal verboden worden en de eerste de beste die zo'n achterlijke plaat opzet tijdens mijn bruiloft draai ik hoogstpersoonlijk op datzelfde moment zijn nek om. Waarvan akte!.
Wat dan wel..
Onze openingsdans zal een Zouk dans zijn op deze muziek.
Ik stel me een zaal voor, een grote zaal, waar onze vrienden, familie en dierbare collega's met ons dit heugelijke feit vieren! Op het podium geen band, maar (hoe kan het ook anders) een DJ.
Weken voor onze bruiloft hebben mijn hubby-to-be en ik hard geoefend bij Axel en Yvonne op onze openingsdans. Axel en Yvonne gaan voor perfectie, stijl en elegantie en daarom zal onze openingsdans dan ook bijna perfect zijn. Nadat de laatste tonen van het lied en jullie luidruchtige applaus wegebben zal de dansvloer leeg gemaakt worden voor Axel en Yvonne voor een wervelende Zoukshow.
Na de show zal er, indien er animo voor is, ruimte zijn voor een workshop/zoukdansles.
Een voorproefje.....
En weer terug naar mijn bruiloft. Tot in de late uurtje drinken we en feesten we door......of....
hahahaha, wat denken jullie nou zelf. NOT, Dit gaat niet gebeuren, geen bruiloft, geen feest, maar het is altijd leuk om mijn lieve vriendinnetje en haar vriendje te promoten. www.zoukdushi.nl, www.twitter.com/zoukdushi
Vanaf vrijdag 18 februari 2011 vind je hier mijn 30 days song challenge.
donderdag 31 maart 2011
dinsdag 29 maart 2011
Day 22 - a song that you listen to when you’re sad
Day 22 - a song that you listen to when you’re sad
Ik luister eigenlijk niet naar muziek als ik verdrietig ben.
Ik ken wel muziek waar ik verdrietig van word, maar als ik verdrietig ben dan luister ik eigenlijk niet naar muziek. Ik zie wel eens dat mensen liedjes relateren aan verdrietige gebeurtenissen, of dat ze hele cd's of cassettebandjes opdragen aan een verloren liefde. En dat vind ik dan altijd heel erg mooi, maar zelf heb ik dat dan niet. Ik ken wel liedjes die ik heel mooi bij situaties vindt passen, zoals ik bijvoorbeeld al in een eerder blog omschreef, What you're made of van Lucie Silvas.
Maar het is ook weer niet zo dat ik niets doe als ik verdrietig ben. Ik doe steevast 3 dingen als ik verdrietig ben en wel in deze volgorde.
De afgelopen weken en toch ook wel maanden hebben zo zijn verdrietige dagen gekend. Maar op die dagen en op de dagen daaropvolgend had ik wel afspraken voor mijn werk. En om dan niet na een afspraak gelijk naar huis of kantoor te rijden zoek ik via mijn Iphone de dichtsbijzijnde autodealer op van het bepaalde automerk wat ik in mijn hoofd heb en rij ik daarna toe.
Ik krijg een kopje koffie en praat met de vertegenwoordiger over de auto die ik voor ogen heb en vraag hem het hemd van het lijf over de auto die ik in gedachten heb. (jajaja ik heb zo mijn eisen).
Tot op heden heb ik echter nog niet de auto van mijn dromen gevonden omdat ik met een luxedilemma zit.
De nieuwe auto die ik ga kopen wordt of
- middenklasser en sportief of,
- de zuinige gezinsauto zonder bpm en wegenbelasting.
Echter in die laatste klasse kan ik geen leuk model vinden. Mede omdat het een stap terug is met betrekking tot wat ik nu rij en die auto's allemaal kleiner qua zitruimte bestuurder zijn. MAAR de keuze van de auto heeft ook te maken met de keus die ik vorige jaar januari heb gemaakt. Proberen zwanger te worden en aangezien ik dat nu nog steeds niet ben, heb ik ook nog geen nieuwe auto. Mocht het echter allemaal lukken dan heb ik al wel een "beste keus", maar echt leuk vinden doe ik hem of haar niet. Zogezegd, luxeprobleem!
Inmiddels ben ik er ook achter dat het shoppen naar een nieuwe auto mij nog niet vrolijker maakt, mede omdat ik DE auto dus niet kan vinden. Maar er zullen ongetwijfeld nog verdrietige dagen komen en er staan nog een aantal bpm en wegenbelastingvrije auto's op mijn lijstje die ik nog moet gaan bekijken.
Na het bezoek aan de autodealer rij ik gelijk door naar het dichtstbijzijnde tuincentrum (nr. 2). Kijk, daar word ik vrolijk van. Van het uurtje dat ik daar rondwandel wordt mijn sad mood al een klein beetje happy mood. Soms koop ik wat planten voor in de tuin of gewoon een zak kattenvoer ;-)
Inmiddels wel wat blijer rij ik naar huis. Is het level nog niet gestegen naar happy mood, rij ik naar AH voor een pizza of ga ik thuis aan de macaroni. Van eten word ik niet blijer (nee de tijd dat ik emo- eter was is ALLANG voorbij) en daarna ga ik dan ook in een lekker bad (nr. 3).
Mijn bad is 1.90 cm lang bij 0.90 cm breed. Heerlijk groot en ik kan daar uren, echt uren in dobberen. ik neem meestal wel wat mee om te lezen, maar meestal speel ik vanuit bad toch alleen maar Angry birds of rummykub op mijn Iphone. En nee nog steeds geen muziek.! Rossig en gerimmpeld stap ik daarna van bad in bed.
En toch zit ik tijdens het verdrietig zijn ook wel eens in de auto. Mijn vinger zoekt dan dit nummer op mijn usb stick op. Ik denk dan aan de video die bij dit nummer hoort en aan hoe BT danst, heerlijk, zo dans ik ook graag en daar word ik dan terwijl ik rij naar de autodealer ook al weer een beetje vrolijker van.
Maar most of all omdat het hier omgaat!
Simply being loved (is more than enough)
Ik luister eigenlijk niet naar muziek als ik verdrietig ben.
Ik ken wel muziek waar ik verdrietig van word, maar als ik verdrietig ben dan luister ik eigenlijk niet naar muziek. Ik zie wel eens dat mensen liedjes relateren aan verdrietige gebeurtenissen, of dat ze hele cd's of cassettebandjes opdragen aan een verloren liefde. En dat vind ik dan altijd heel erg mooi, maar zelf heb ik dat dan niet. Ik ken wel liedjes die ik heel mooi bij situaties vindt passen, zoals ik bijvoorbeeld al in een eerder blog omschreef, What you're made of van Lucie Silvas.
Maar het is ook weer niet zo dat ik niets doe als ik verdrietig ben. Ik doe steevast 3 dingen als ik verdrietig ben en wel in deze volgorde.
De afgelopen weken en toch ook wel maanden hebben zo zijn verdrietige dagen gekend. Maar op die dagen en op de dagen daaropvolgend had ik wel afspraken voor mijn werk. En om dan niet na een afspraak gelijk naar huis of kantoor te rijden zoek ik via mijn Iphone de dichtsbijzijnde autodealer op van het bepaalde automerk wat ik in mijn hoofd heb en rij ik daarna toe.
Ik krijg een kopje koffie en praat met de vertegenwoordiger over de auto die ik voor ogen heb en vraag hem het hemd van het lijf over de auto die ik in gedachten heb. (jajaja ik heb zo mijn eisen).
Tot op heden heb ik echter nog niet de auto van mijn dromen gevonden omdat ik met een luxedilemma zit.
De nieuwe auto die ik ga kopen wordt of
- middenklasser en sportief of,
- de zuinige gezinsauto zonder bpm en wegenbelasting.
Echter in die laatste klasse kan ik geen leuk model vinden. Mede omdat het een stap terug is met betrekking tot wat ik nu rij en die auto's allemaal kleiner qua zitruimte bestuurder zijn. MAAR de keuze van de auto heeft ook te maken met de keus die ik vorige jaar januari heb gemaakt. Proberen zwanger te worden en aangezien ik dat nu nog steeds niet ben, heb ik ook nog geen nieuwe auto. Mocht het echter allemaal lukken dan heb ik al wel een "beste keus", maar echt leuk vinden doe ik hem of haar niet. Zogezegd, luxeprobleem!
Inmiddels ben ik er ook achter dat het shoppen naar een nieuwe auto mij nog niet vrolijker maakt, mede omdat ik DE auto dus niet kan vinden. Maar er zullen ongetwijfeld nog verdrietige dagen komen en er staan nog een aantal bpm en wegenbelastingvrije auto's op mijn lijstje die ik nog moet gaan bekijken.
Na het bezoek aan de autodealer rij ik gelijk door naar het dichtstbijzijnde tuincentrum (nr. 2). Kijk, daar word ik vrolijk van. Van het uurtje dat ik daar rondwandel wordt mijn sad mood al een klein beetje happy mood. Soms koop ik wat planten voor in de tuin of gewoon een zak kattenvoer ;-)
Inmiddels wel wat blijer rij ik naar huis. Is het level nog niet gestegen naar happy mood, rij ik naar AH voor een pizza of ga ik thuis aan de macaroni. Van eten word ik niet blijer (nee de tijd dat ik emo- eter was is ALLANG voorbij) en daarna ga ik dan ook in een lekker bad (nr. 3).
Mijn bad is 1.90 cm lang bij 0.90 cm breed. Heerlijk groot en ik kan daar uren, echt uren in dobberen. ik neem meestal wel wat mee om te lezen, maar meestal speel ik vanuit bad toch alleen maar Angry birds of rummykub op mijn Iphone. En nee nog steeds geen muziek.! Rossig en gerimmpeld stap ik daarna van bad in bed.
En toch zit ik tijdens het verdrietig zijn ook wel eens in de auto. Mijn vinger zoekt dan dit nummer op mijn usb stick op. Ik denk dan aan de video die bij dit nummer hoort en aan hoe BT danst, heerlijk, zo dans ik ook graag en daar word ik dan terwijl ik rij naar de autodealer ook al weer een beetje vrolijker van.
Maar most of all omdat het hier omgaat!
Simply being loved (is more than enough)
maandag 28 maart 2011
Day 21 - A song that you listen to when you're happy
Day 21 - a song that you listen to when you’re happy
Een liedje waar ik naar luister als ik blij ben. Vooral niet te verwarren met een liedje waar je blij van wordt (dag 3).
Lastig, lastig, Er van uitgaande dat ik niet in een constante flow van happiness verkeer, bepaalt mijn vinger wel waar ik naar luister.
Vroeghur stond ik er om bekend dat ik taperecorders at, dwz de taperecorders waren niet aan te slepen omdat ik altijd veel van de cassettebandjes doorspoelde naar het juiste nummer waar ik op dat moment naar wilde luisteren. Herken je het. klik, klik, zzzzzzzzz klik klik klik zzzzzzzzzzzzz klik, klik, klik. oftewel play, stop, rewind, stop, play, stop, rewind, stop, play enz.
Mijn vader heeft zelfs een keer voorgesteld om geen taperecorder/stereoinstallatie van plastic te kopen, want de knopjes braken toch steeds af.
Nu ben ik nog geen spat veranderd. In een happy flow zit mijn wijsvinger nog net niet vastgeplakt aan de shuffle toets van mijn autoradio. Want al staat mijn USB stick dan wel vol met leuke muziek. In een happy flow wil ik niet naar alles luisteren.
Ik heb zelfs verschillende usb sticks en cd s in de auto liggen, al naar gelang my mood. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik toch meestal blijf hangen bij de USB waar de laatste gedownloade (gekochte) nummers opstaan. Ook kan ik een gehele autorit met mijn vinger shufflen en dan bij de bestemming aankomen en toch niet dat nummer hebben gehoord waar mijn vinger naar op zoek was. Om vervolgens op de terugweg (allang de mood van de heenweg vergeten) het tweede nummer te zijn wat ik krijg te horen.
In a happy mood sla ik steevast de nummers over van Josh Groban. Die maken me aan het huilen en daar heb ik nou net geen zin in. Mijn cd's van Step, Atomic Kitten en Abba draai ik als ik in een meezing mood ben.
Linkin Park komt voorbij als ik op de terugweg ben van een vervelende kwestie of gesprek.
En K3 komt langs als de kids achterin de auto zitten.
En mijn laatst gekochte en favoriete nummers staan op de USB stick die ik dus het vaakst draai.
Het was moeilijk kiezen tussen de onderstaande en Loves comes again van Tiesto in de Mark Norman remix. Maar als ik denk aan het afgelopen werkweekend was dit het nummer die mijn vinger het vaakst zocht in de auto en had ik het daarom altijd in mijn hoofd. EN eigenlijk maakt de stem van Christian Burns mij altijd nog meer happy. En vanaf 2.32 is het gewoon kippevelstemmuziek (Ooohhooo)
Een liedje waar ik naar luister als ik blij ben. Vooral niet te verwarren met een liedje waar je blij van wordt (dag 3).
Lastig, lastig, Er van uitgaande dat ik niet in een constante flow van happiness verkeer, bepaalt mijn vinger wel waar ik naar luister.
Vroeghur stond ik er om bekend dat ik taperecorders at, dwz de taperecorders waren niet aan te slepen omdat ik altijd veel van de cassettebandjes doorspoelde naar het juiste nummer waar ik op dat moment naar wilde luisteren. Herken je het. klik, klik, zzzzzzzzz klik klik klik zzzzzzzzzzzzz klik, klik, klik. oftewel play, stop, rewind, stop, play, stop, rewind, stop, play enz.
Mijn vader heeft zelfs een keer voorgesteld om geen taperecorder/stereoinstallatie van plastic te kopen, want de knopjes braken toch steeds af.
Nu ben ik nog geen spat veranderd. In een happy flow zit mijn wijsvinger nog net niet vastgeplakt aan de shuffle toets van mijn autoradio. Want al staat mijn USB stick dan wel vol met leuke muziek. In een happy flow wil ik niet naar alles luisteren.
Ik heb zelfs verschillende usb sticks en cd s in de auto liggen, al naar gelang my mood. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik toch meestal blijf hangen bij de USB waar de laatste gedownloade (gekochte) nummers opstaan. Ook kan ik een gehele autorit met mijn vinger shufflen en dan bij de bestemming aankomen en toch niet dat nummer hebben gehoord waar mijn vinger naar op zoek was. Om vervolgens op de terugweg (allang de mood van de heenweg vergeten) het tweede nummer te zijn wat ik krijg te horen.
In a happy mood sla ik steevast de nummers over van Josh Groban. Die maken me aan het huilen en daar heb ik nou net geen zin in. Mijn cd's van Step, Atomic Kitten en Abba draai ik als ik in een meezing mood ben.
Linkin Park komt voorbij als ik op de terugweg ben van een vervelende kwestie of gesprek.
En K3 komt langs als de kids achterin de auto zitten.
En mijn laatst gekochte en favoriete nummers staan op de USB stick die ik dus het vaakst draai.
Het was moeilijk kiezen tussen de onderstaande en Loves comes again van Tiesto in de Mark Norman remix. Maar als ik denk aan het afgelopen werkweekend was dit het nummer die mijn vinger het vaakst zocht in de auto en had ik het daarom altijd in mijn hoofd. EN eigenlijk maakt de stem van Christian Burns mij altijd nog meer happy. En vanaf 2.32 is het gewoon kippevelstemmuziek (Ooohhooo)
zondag 20 maart 2011
Day 20 - A song that you listen to when you're angry
Day 20 - a song that you listen to when you’re angry
Waar luister ik naar als ik boos ben. Hmmmmm. Boos, wat is boos zijn eigenlijk. Ben ik eigenlijk wel eens boos. Ik geloof dat ik wel boos en verdrietig kan zijn. Alleen boos ben ik geloof ik nooit. Net zoals ruzie hebben, lukt me ook niet. Ik heb wel eens gezegd dat ik niet weet wat ruzie is en dat het me niet geleerd is om ruzie te maken.
Zo kan ik me namelijk ook niet herinneren dat mijn ouders wel eens boos waren op elkaar, laat staan dat ze ruzie hadden. Inmiddels zijn ze dit jaar 45 jaar getrouwd. Ik heb het wel eens gevraagd of ze dan nooit boos waren of ruzie hadden. Oh jawel hoor zei mijn moeder, maar dat deden we nooit in het bijzijn van jullie. Kijk dat hebben ze dan goed gedaan. Met mijn broer had ik het er gisteren nog over. Broertje lief, ook hartstikke lekker single, en ik gaan vaak samen naar de film. Wij hebben ook nooit ruzie en gaan zelfs met elkaar op vakantie, ook dan hebben we nooit ruzie. Uren kunnen we naast elkaar in de auto, vliegtuig, hotel of balkon zitten, zonder onaangename stiltes. Vier handen op 1 buik, maar toch elkaars uiterste.
Toch vertelde hij me gisteren dat hij nog wel een ruzie kon herinneren. Ik had zijn potje lijm gejat en dat kwam hij terughalen. Ik heb hem toen bedreigd met een niet nader te noemen voorwerp! en toen sloeg hij mij een blauw oog. Ik herinner me dat hij mij wel eens een blauw oog heeft geslagen, dacht alleen dat per ongeluk was en dat dat voortkwam uit een robbertje stoeien ....
Ook nu, terwijl ik dit zit te typen, denk ik hard na wanneer de laatste keer was dat ik echt boos was. Ik denk dat het gewoon niet in mij zit.. boos worden. Zelfs als ik een beetje kwaad ben, ben ik dat na een nachtje slapen al weer vergeten. Rancuneus zal ik dan ook nooit zijn of worden, want ik ik relativeer alles. Maar als ik echt boos zou zijn dan denk ik dat ik hier naar zou luisteren, ook vanwege de tekst, maar vooral hard meezingen en met iets gooien. Lijkt me heerlijk...
Zucht, ik wou dat ik boos kon worden.
Waar luister ik naar als ik boos ben. Hmmmmm. Boos, wat is boos zijn eigenlijk. Ben ik eigenlijk wel eens boos. Ik geloof dat ik wel boos en verdrietig kan zijn. Alleen boos ben ik geloof ik nooit. Net zoals ruzie hebben, lukt me ook niet. Ik heb wel eens gezegd dat ik niet weet wat ruzie is en dat het me niet geleerd is om ruzie te maken.
Zo kan ik me namelijk ook niet herinneren dat mijn ouders wel eens boos waren op elkaar, laat staan dat ze ruzie hadden. Inmiddels zijn ze dit jaar 45 jaar getrouwd. Ik heb het wel eens gevraagd of ze dan nooit boos waren of ruzie hadden. Oh jawel hoor zei mijn moeder, maar dat deden we nooit in het bijzijn van jullie. Kijk dat hebben ze dan goed gedaan. Met mijn broer had ik het er gisteren nog over. Broertje lief, ook hartstikke lekker single, en ik gaan vaak samen naar de film. Wij hebben ook nooit ruzie en gaan zelfs met elkaar op vakantie, ook dan hebben we nooit ruzie. Uren kunnen we naast elkaar in de auto, vliegtuig, hotel of balkon zitten, zonder onaangename stiltes. Vier handen op 1 buik, maar toch elkaars uiterste.
Toch vertelde hij me gisteren dat hij nog wel een ruzie kon herinneren. Ik had zijn potje lijm gejat en dat kwam hij terughalen. Ik heb hem toen bedreigd met een niet nader te noemen voorwerp! en toen sloeg hij mij een blauw oog. Ik herinner me dat hij mij wel eens een blauw oog heeft geslagen, dacht alleen dat per ongeluk was en dat dat voortkwam uit een robbertje stoeien ....
Ook nu, terwijl ik dit zit te typen, denk ik hard na wanneer de laatste keer was dat ik echt boos was. Ik denk dat het gewoon niet in mij zit.. boos worden. Zelfs als ik een beetje kwaad ben, ben ik dat na een nachtje slapen al weer vergeten. Rancuneus zal ik dan ook nooit zijn of worden, want ik ik relativeer alles. Maar als ik echt boos zou zijn dan denk ik dat ik hier naar zou luisteren, ook vanwege de tekst, maar vooral hard meezingen en met iets gooien. Lijkt me heerlijk...
Zucht, ik wou dat ik boos kon worden.
maandag 14 maart 2011
Day 19 - a song from your favorite album
Day 19 - a song from your favorite album
Dat kan er maar 1 zijn.
Ik heb hem als lp, als cassettebandje, als cd en tegenwoordig staan ze allemaal in mijn Itunes playlist en USB stick voor in de auto.
De lp stamt uit 1984 en stuk voor stuk zijn het beauty's van nummers.
Everything but the girl - Eden
"Each and Everyone"
"Bittersweet" (Thorn)
"Tender Blue" (Watt)
"Another Bridge"
"The Spice of Life" (Thorn)
"The Dustbowl" (Thorn)
"Crabwalk" (Watt)
"Even So" (Thorn)
"Frost and Fire"
"Fascination" (Thorn)
"I Must Confess" (Watt)
"Soft Touch" (Watt)
Dat kan er maar 1 zijn.
Ik heb hem als lp, als cassettebandje, als cd en tegenwoordig staan ze allemaal in mijn Itunes playlist en USB stick voor in de auto.
De lp stamt uit 1984 en stuk voor stuk zijn het beauty's van nummers.
Everything but the girl - Eden
"Each and Everyone"
"Bittersweet" (Thorn)
"Tender Blue" (Watt)
"Another Bridge"
"The Spice of Life" (Thorn)
"The Dustbowl" (Thorn)
"Crabwalk" (Watt)
"Even So" (Thorn)
"Frost and Fire"
"Fascination" (Thorn)
"I Must Confess" (Watt)
"Soft Touch" (Watt)
zondag 13 maart 2011
Day 18 - A song that you wish you heard on the radio
Day 18 - a song that you wish you heard on the radio
Zoals al eerder gemeld, luister ik weinig naar de radio. Maar als deze beauty's op een radiozender te horen zijn, dan ben ik fan.
New Order - blue Monday
The Cult - she sell sanctuary
Aphaville - Big in Japan.
Joy Division - love will tear us apart.
http://www.youtube.com/watch?v=qHYOXyy1ToI&feature=fvst
Depeche Mode - blasphemous rumours
The cure - A forest
Zoals al eerder gemeld, luister ik weinig naar de radio. Maar als deze beauty's op een radiozender te horen zijn, dan ben ik fan.
New Order - blue Monday
The Cult - she sell sanctuary
Aphaville - Big in Japan.
Joy Division - love will tear us apart.
http://www.youtube.com/watch?v=qHYOXyy1ToI&feature=fvst
Depeche Mode - blasphemous rumours
The cure - A forest
woensdag 9 maart 2011
Day 17 - a song that you hear often on the radio
Day 17 - a song that you hear often on the radio
Tja dat is een lastige aangezien ik geen radio luister. Tenminste niet de doorsnee radio zenders die in Nederland uitgezonden worden. Veel te veel gepraat en Sky radio is niet echt my cup of tea (m.u.v. de kerstperiode dan).
Ik luister alleen maar internet radio en dan wel naar www.shoutdrive.com. Dit is een Amerikaanse internetzender waarop alleen maar "hoe kan het ook anders" dance op te horen is. EN er wordt niet gepraat :-)
Toen ik nog in Rotterdam woonde en een blauwe maandag in Hoofddorp werkte had ik altijd Fresh FM op staan. Zo tegen de A13 aan kon ik hem goed ontvangen en als ik naar Utrecht moest dan had ik vanaf Bodegraven goede ontvangst.
Nu in Breda kan ik hem alleen maar ontvangen via internet en als ik naar Utrecht rij dan wil ik bij Vianen nog wel eens de USB stick uitzetten en luisteren naar Fresh FM.
X FM is goed te luisteren na Tilburg. Maar die draaien sinds 2009 ook meer andere soorten muziek dan dance en dan schakel ik meestal weer terug naar mijn USB stick.
Op vrijdagavond na een avondje Zouk luisterde ik altijd naar Tiësto's club life op 538, maar dat was ook alleen maar omdat het Tiësto is. Ben benieuwd hoe het komende vrijdagavonden zal zijn, want dan gaat Armin op dat tijdstip draaien.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik de afgelopen weken een paar keer naar 3 FM geluisterd heb, maar dat kwam omdat die week Tiësto en Diplo's C'mon 3fm's Megahit was en ik wilde luisteren hoe vaak die voorbij kwam.
De nummers die vaak gedraaid worden op Shoutdrive heb ik geloof ik al neergezet bij songs you can dance to. Dus dan ga ik maar voor het nummer wat ik hoor op de radio als ik op het secretariaat bij de meiden ben.
En het grappige is dat mijn broer mij dit liedje voor de eerste keer heeft laten horen.
Tja dat is een lastige aangezien ik geen radio luister. Tenminste niet de doorsnee radio zenders die in Nederland uitgezonden worden. Veel te veel gepraat en Sky radio is niet echt my cup of tea (m.u.v. de kerstperiode dan).
Ik luister alleen maar internet radio en dan wel naar www.shoutdrive.com. Dit is een Amerikaanse internetzender waarop alleen maar "hoe kan het ook anders" dance op te horen is. EN er wordt niet gepraat :-)
Toen ik nog in Rotterdam woonde en een blauwe maandag in Hoofddorp werkte had ik altijd Fresh FM op staan. Zo tegen de A13 aan kon ik hem goed ontvangen en als ik naar Utrecht moest dan had ik vanaf Bodegraven goede ontvangst.
Nu in Breda kan ik hem alleen maar ontvangen via internet en als ik naar Utrecht rij dan wil ik bij Vianen nog wel eens de USB stick uitzetten en luisteren naar Fresh FM.
X FM is goed te luisteren na Tilburg. Maar die draaien sinds 2009 ook meer andere soorten muziek dan dance en dan schakel ik meestal weer terug naar mijn USB stick.
Op vrijdagavond na een avondje Zouk luisterde ik altijd naar Tiësto's club life op 538, maar dat was ook alleen maar omdat het Tiësto is. Ben benieuwd hoe het komende vrijdagavonden zal zijn, want dan gaat Armin op dat tijdstip draaien.
Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik de afgelopen weken een paar keer naar 3 FM geluisterd heb, maar dat kwam omdat die week Tiësto en Diplo's C'mon 3fm's Megahit was en ik wilde luisteren hoe vaak die voorbij kwam.
De nummers die vaak gedraaid worden op Shoutdrive heb ik geloof ik al neergezet bij songs you can dance to. Dus dan ga ik maar voor het nummer wat ik hoor op de radio als ik op het secretariaat bij de meiden ben.
En het grappige is dat mijn broer mij dit liedje voor de eerste keer heeft laten horen.
dinsdag 8 maart 2011
Day 16 – a song that I used to love but now I don’t
Day 16 – a song that I used to love but now I don’t
De eerste keer dat ik dit nummer hoorde was ik helemaal perplex. Wouw wat een heerlijke stem had die man. Gegoogled, gedownload en helemaal grijsgedraaid. Nou bleek dat die zanger ook zanger was van een band en die band heet HIM. Vervolgens zonder luisteren alle cd's gekocht, want tja hij had zo'n lekkere stem.
Oke, dat geld had ik net zo goed door de wc kunnen spoelen. En vervolgens heb ik dit nummer ook nooit meer gedraaid.
De eerste keer dat ik dit nummer hoorde was ik helemaal perplex. Wouw wat een heerlijke stem had die man. Gegoogled, gedownload en helemaal grijsgedraaid. Nou bleek dat die zanger ook zanger was van een band en die band heet HIM. Vervolgens zonder luisteren alle cd's gekocht, want tja hij had zo'n lekkere stem.
Oke, dat geld had ik net zo goed door de wc kunnen spoelen. En vervolgens heb ik dit nummer ook nooit meer gedraaid.
zondag 6 maart 2011
Day 15 - A song that describes you
Day 15 - a song that describes you
If I explore the heavens,
or if I search inside.
It really doesn't matter
as long as I can tell myself
I've always tried.
I will move on
If I explore the heavens,
or if I search inside.
It really doesn't matter
as long as I can tell myself
I've always tried.
I will move on
vrijdag 4 maart 2011
Day 14 - a song that no one would expect you to love
Day 14 - a song that no one would expect you to love
Dacht ik toen ik begon nog erg eenzijdig te zijn met mijn muzieksmaak, maar ondertussen moet ik toch bekennen dat dat niet zo is. Al luister ik tegenwoordig dan wel naar dance/trance en happy hardcore. De nummers waar ik herinneringen aan blijk te hebben, vallen niet onder die categorie en dat klopt natuurlijk wel. Dance/trance enz. is van nu. Mijn herinneringen aan muziek zijn van vroeger. Dus zou je kunnen zeggen dat niet mijn muzieksmaak te eenzijdig is, maar dat mijn leven te eenzijdig is geworden. Maak zodanig weinig mee dat ik er in ieder geval geen muziek aan kan relateren. (heeft nu grote schik in haar zelf).
Tja waar zou ik jullie eens mee kunnen verrassen. Mijn voorliefde voor een bepaalde genre heb ik al verteld en de afgelopen dagen hebben jullie mijn gevoelige kant (ahum) met Lucie Silvas en Josh Groban ook kunnen ontdekken. En toch is er een categorie muziek uit mijn tienerjaren die nog onbesproken is, 2 eigenlijk.
In 1985 begonnen mijn stapjaren en dan niet naar een discotheek of zo, nee wij gingen naar de The Sign of Times in Brielle. The Sign zoals het altijd genoemd werd, was een New Wave tent, met Ardy en Quentin achter de draaitafel. Ik was groot fan van Depeche Mode, The Cure en The Smiths.
Maar die liefde voor New Wave werd al gauw liefde voor Rockabilly en Psychobilly.
De ouders van vriendin M waren grootte liefhebbers van muziek uit de jaren 50 en 60 en er was zelfs al een Volvo Amazone gekocht voor vriendin M waar ze, zodra ze haar rijbewijs had in, mocht rijden. Haar vader knapte die op. Echter de Volvo Amazone is een stille (vroege!) dood gestorven. We hebben er nooit in gereden. Mijn eerste concert was wel dat van The Cure in Ahoy en Depeche Mode heb ik ook diverse malen gezien, maar wat jullie waarschijnlijk niet verwachten is dat ik ook een verwoed fan was van Rockabilly en Pschychobilly muziek. Restless, Keytones, Guana Batz, The Keytones , Crackle Rattle Bash en onze favoriet Batmobile. Vaak waren er bij Nighttown buiten en in Rotown binnen kleine concerten gegeven door de diverse rockabilly en psychobilly bands. Regelmatig gingen we daar naar toe. Sowieso moesten we voor de LP's altijd naar Rotterdam. Alleen Midtown Records en nog een andere platenzaak uit Rotterdam verkochten dit genre. Ik kan me herinneren dat we ook wel eens weekenden naar Rosmalen gingen. Vriendin M haar ouders stonden daar vaak op de jaren50/jaren60beurs en wij gingen dan mee voor de miniconcerten van de rockabillybands.
A song that no one expects you to love.
Dacht ik toen ik begon nog erg eenzijdig te zijn met mijn muzieksmaak, maar ondertussen moet ik toch bekennen dat dat niet zo is. Al luister ik tegenwoordig dan wel naar dance/trance en happy hardcore. De nummers waar ik herinneringen aan blijk te hebben, vallen niet onder die categorie en dat klopt natuurlijk wel. Dance/trance enz. is van nu. Mijn herinneringen aan muziek zijn van vroeger. Dus zou je kunnen zeggen dat niet mijn muzieksmaak te eenzijdig is, maar dat mijn leven te eenzijdig is geworden. Maak zodanig weinig mee dat ik er in ieder geval geen muziek aan kan relateren. (heeft nu grote schik in haar zelf).
Tja waar zou ik jullie eens mee kunnen verrassen. Mijn voorliefde voor een bepaalde genre heb ik al verteld en de afgelopen dagen hebben jullie mijn gevoelige kant (ahum) met Lucie Silvas en Josh Groban ook kunnen ontdekken. En toch is er een categorie muziek uit mijn tienerjaren die nog onbesproken is, 2 eigenlijk.
In 1985 begonnen mijn stapjaren en dan niet naar een discotheek of zo, nee wij gingen naar de The Sign of Times in Brielle. The Sign zoals het altijd genoemd werd, was een New Wave tent, met Ardy en Quentin achter de draaitafel. Ik was groot fan van Depeche Mode, The Cure en The Smiths. Maar die liefde voor New Wave werd al gauw liefde voor Rockabilly en Psychobilly.
De ouders van vriendin M waren grootte liefhebbers van muziek uit de jaren 50 en 60 en er was zelfs al een Volvo Amazone gekocht voor vriendin M waar ze, zodra ze haar rijbewijs had in, mocht rijden. Haar vader knapte die op. Echter de Volvo Amazone is een stille (vroege!) dood gestorven. We hebben er nooit in gereden. Mijn eerste concert was wel dat van The Cure in Ahoy en Depeche Mode heb ik ook diverse malen gezien, maar wat jullie waarschijnlijk niet verwachten is dat ik ook een verwoed fan was van Rockabilly en Pschychobilly muziek. Restless, Keytones, Guana Batz, The Keytones , Crackle Rattle Bash en onze favoriet Batmobile. Vaak waren er bij Nighttown buiten en in Rotown binnen kleine concerten gegeven door de diverse rockabilly en psychobilly bands. Regelmatig gingen we daar naar toe. Sowieso moesten we voor de LP's altijd naar Rotterdam. Alleen Midtown Records en nog een andere platenzaak uit Rotterdam verkochten dit genre. Ik kan me herinneren dat we ook wel eens weekenden naar Rosmalen gingen. Vriendin M haar ouders stonden daar vaak op de jaren50/jaren60beurs en wij gingen dan mee voor de miniconcerten van de rockabillybands.
A song that no one expects you to love.
woensdag 2 maart 2011
Day 13 - a song that is a guilty pleasure
Day 13 - a song that is a guilty pleasure
aha a guilty pleasure.
Ik zou hier natuurlijk een heel pleidooi kunnen houden over mijn voorliefde voor boybands, (New kids on the block, Backstreet Boys, Westlife, East 17. En naar welke concerten ik ben geweest (Westlife), maar dat doe ik niet :-) Ben ze ondertussen ontgroeid en "volwassen" geworden. Daarom heeeel iets anders. In mijn eerdere blogs heb ik al gesproken over lekkere en leuke mannen en die zouden zomaar met hun stem en dus hun liedjes ook zomaar onder deze challenge dag kunnen vallen. ;-)
Maar vandaag gaat het om a song that is a guilty pleasure en dat is voor mij Solex (close to the edge) van Michael Woods en de videoclip die wat mij betreft daar bij hoort, draait alleen maar in MIJN hoofd ;-)
Do you feel for me what I feel for you
Now you're turning on this electricity
Running through my veins, pulse begins to race
Come and satisfy my curiosity
Keep imagining what it would be like
Got the power to make this reality
You're so close to me, almost taste you're lips
Flying high, cant u feel its intensity
Only one way to go when you're on the outside looking in
Tell me what I need know
Don't recognize my own reflection when I am in this state of mind
State of mind
are u reading me like I am reading u
are we transmitting on a new frequency
hear it loud and clear
message understood
chain reaction cause we gotta chemistry
now I'm standing here with my world below
body's shaking is this how its meant to be?
but I' not afraid cause I'm not alone
hear u breathing I feel u inside of me
aha a guilty pleasure.
Ik zou hier natuurlijk een heel pleidooi kunnen houden over mijn voorliefde voor boybands, (New kids on the block, Backstreet Boys, Westlife, East 17. En naar welke concerten ik ben geweest (Westlife), maar dat doe ik niet :-) Ben ze ondertussen ontgroeid en "volwassen" geworden. Daarom heeeel iets anders. In mijn eerdere blogs heb ik al gesproken over lekkere en leuke mannen en die zouden zomaar met hun stem en dus hun liedjes ook zomaar onder deze challenge dag kunnen vallen. ;-)
Maar vandaag gaat het om a song that is a guilty pleasure en dat is voor mij Solex (close to the edge) van Michael Woods en de videoclip die wat mij betreft daar bij hoort, draait alleen maar in MIJN hoofd ;-)
Do you feel for me what I feel for you
Now you're turning on this electricity
Running through my veins, pulse begins to race
Come and satisfy my curiosity
Keep imagining what it would be like
Got the power to make this reality
You're so close to me, almost taste you're lips
Flying high, cant u feel its intensity
Only one way to go when you're on the outside looking in
Tell me what I need know
Don't recognize my own reflection when I am in this state of mind
State of mind
are u reading me like I am reading u
are we transmitting on a new frequency
hear it loud and clear
message understood
chain reaction cause we gotta chemistry
now I'm standing here with my world below
body's shaking is this how its meant to be?
but I' not afraid cause I'm not alone
hear u breathing I feel u inside of me
dinsdag 1 maart 2011
Day 12 - A song from a band you hate
Day 12 - a song from a band you hate
Haat, ik heb niets met het woord haat. Ik haat niemand, ik haat niets en ik hou niet van het woord haat.
Ik doop deze challenge dan ook om tot A song from a band I don't like. Een liedje van een band waarvan ik niet hou.
En dat is Blof.
Ik heb helemaal niets met Blof. Ik ga dan ook niet zoeken naar een liedje wat ik niet leuk vindt. Ik vind de hele band niets. En ik ga ook niet zoeken naar een liedje, omdat ik dan eerst moet luisteren naar hun liedjes en ik vind ze allemaal niets.
Als ik met collega M uit Zeeland op pad ga om te flyeren of een andere werkgerelateerde afspraak, draait hij altijd Blof in zijn auto. Na de 2de keer toch maar vriendelijk verzocht om een andere muziekgenre, als hij wil dat ik met hem meeblijf rijden. (wat hij uiteraard deed).
Maar tot mijn schaamte moet ik wel bekennen dat ik wel in het bezit ben van een CD van Blof. Gekregen, dat dan weer wel.
Haat, ik heb niets met het woord haat. Ik haat niemand, ik haat niets en ik hou niet van het woord haat.
Ik doop deze challenge dan ook om tot A song from a band I don't like. Een liedje van een band waarvan ik niet hou.
En dat is Blof.
Ik heb helemaal niets met Blof. Ik ga dan ook niet zoeken naar een liedje wat ik niet leuk vindt. Ik vind de hele band niets. En ik ga ook niet zoeken naar een liedje, omdat ik dan eerst moet luisteren naar hun liedjes en ik vind ze allemaal niets.
Als ik met collega M uit Zeeland op pad ga om te flyeren of een andere werkgerelateerde afspraak, draait hij altijd Blof in zijn auto. Na de 2de keer toch maar vriendelijk verzocht om een andere muziekgenre, als hij wil dat ik met hem meeblijf rijden. (wat hij uiteraard deed).
Maar tot mijn schaamte moet ik wel bekennen dat ik wel in het bezit ben van een CD van Blof. Gekregen, dat dan weer wel.
Abonneren op:
Posts (Atom)